28 oktober 2021

IRS geeft november 2021 uit. Toepasselijke federale tarieven; De enige aandeelhouder is aansprakelijk voor de belastingschuld van de vennootschap; IRS geeft maandelijkse bedrijfsrendementcurve en segmenttarieven af; Valse verklaringen aan accountantskantoor kunnen worden toegelaten in het proces van de belastingbetaler...

Seizoen belastingplanning aan het einde van het jaar begint tegen een achtergrond van wetgevende onzekerheid

Terwijl het Congres intensieve onderhandelingen voert over een steeds veranderende rotatie van belastingbepalingen in een verzoeningsrekening van $ 1,85 biljoen, zijn beoefenaars druk bezig met klanten te werken om strategieën te identificeren die ze kunnen gebruiken om hun belastingplicht voor 2021 te minimaliseren. Onze belastingplanning aan het einde van het jaar geeft een overzicht van de belangrijkste veranderingen van het jaar die van invloed zijn op individuele belastingbetalers en de implicaties van die veranderingen voor de belastingbewegingen aan het einde van het jaar.

Claim van de juiste leerstelling is niet van toepassing op de vrijwillige terugkoop van aandelen door de trustee

De Seventh Circuit oordeelde dat de enige begunstigden van een concessieverlener geen recht hadden op restitutie van belastingen die zij betaalden op een verkoop van aandelen die door de trust werden gehouden onder de claim van de juiste doctrine zoals gecodificeerd in Code Sec. 1341 nadat de trustee in het volgende jaar vaststelde dat de verkoop door de trustovereenkomst was verboden en de verkoopopbrengst gebruikte om dezelfde aandelen terug te kopen. De rechtbank oordeelde dat de belastingbetalers niet konden aantonen dat de trust geen onbeperkt recht had op de inkomsten uit de aandelenverkoop, aangezien de begunstigden niet het herstel van de aandelen eisten of anderszins het voornemen kenbaar maakten om hun rechten voor de schending na te streven van de trustovereenkomst. Heiting v. VS, 2021 PTC 333 (7e Cir. 2021).

IRS biedt normen voor LLC's om te worden erkend als belastingvrij onder Sec. 501(c)(3)

De IRS heeft een kennisgeving uitgegeven waarin de huidige normen worden uiteengezet waaraan een vennootschap met beperkte aansprakelijkheid (LLC) moet voldoen om een vaststellingsbrief te ontvangen waarin de LLC wordt erkend als belastingvrij onder Code Sec. 501(a) en als een entiteit beschreven in Code Sec. 501(c)(3). De IRS zal na 21 oktober 2021 een gunstige bepalingsbrief afgeven aan een LLC die een formulier 1023, aanvraag voor erkenning van vrijstelling onder sectie 501(c)(3) van de Internal Revenue Code indient, alleen als de LLC aan de vereisten voldoet. uiteengezet in de kennisgeving naast de algemene vereisten onder Code Sec. 501(c)(3). Let op 2021-56.

Belastingachtergrond van bedrijfseigenaar Ondersteunde oplegging van fraudeboete

Het Ninth Circuit bevestigde het opleggen van een fraudestraf door de belastingrechter op grond van Code Sec. 6663 op een belastingbetaler die gedurende meerdere jaren te weinig inkomsten heeft opgegeven, geen adequate gegevens heeft verstrekt om de cijfers op zijn belastingaangifte te onderbouwen, constructieve dividendinkomsten verborgen hield en niet meewerkte aan het onderzoek van een IRS-agent. Daarnaast oordeelde de rechtbank dat de achtergrond van de belastingplichtige als opsteller van belastingaangiften en zijn gespecialiseerde kennis en ervaring op het gebied van vennootschaps- en bedrijfsbelastingen nog sterker indirect bewijs van fraude leverden. Chico v. Comm'r, 2021 PTC 326 (9e Cir. 2021).

Socialezekerheidsadministratie kondigt een COLA van 5,9 procent aan

De Social Security Administration heeft aangekondigd dat de socialezekerheidsuitkeringen en aanvullende inkomensvoorzieningen (SSI) voor ongeveer 70 miljoen Amerikanen in 2022 met 5,9 procent zullen toenemen. Het bedrag aan inkomsten dat onderworpen is aan socialezekerheidsbelasting zal in 2022 $ 147.000 zijn. Sociale zekerheid 2022 Factsheet.

Schuldenaar moet belastingteruggave betalen onder bijna voltooid faillissementsplan

Een faillissementsrechtbank oordeelde dat een schuldenaar op grond van zijn Chapter 13 faillissementsplan verplicht was de helft van zijn belastingaangifte terug te betalen, gelijk aan $ 1.518, aan de curator, ook al stond in een planverkortingsbepaling dat het plan volledig zou zijn wanneer concurrente schuldeisers er een zouden ontvangen procent van hun vorderingen en er moest nog slechts $ 108 worden betaald voordat aan die vereiste was voldaan. De rechtbank verwierp het argument van de schuldenaar dat hij zijn teruggave zou mogen behouden en de $ 108 aan de trustee moest betalen, redenerend dat het plan nog steeds van kracht was en dat de planverkortingsbepaling niet in strijd was met de bepaling die de betaling van belastingteruggave aan de vertrouwenspersoon. In Harrington, 2021 PTC 312 (Bankr. ED Wis. 2021).

AFR's

IRS geeft november 2021 uit. Toepasselijke federale tarieven: in Rev. Rul. 2021-21 biedt de IRS verschillende voorgeschreven tarieven voor federale inkomstenbelastingdoeleinden voor november 2021, inclusief de toepasselijke federale rentetarieven, de aangepaste toepasselijke federale rentetarieven, het aangepaste federale langetermijntarief en de aangepaste federale langetermijnbelastingtarieven. vrijgesteld tarief. Deze tarieven worden bepaald zoals voorgeschreven door Code Sec. 1274.

bedrijven

De enige aandeelhouder is aansprakelijk voor de belastingschuld van het bedrijf: in de VS v. Lothringer, 2021 PTC 329 (5e Cir. 2021), bevestigde het Fifth Circuit een districtsrechtbank en oordeelde dat de enige eigenaar van een C-bedrijf, dat een kavel met gebruikte auto's beheerde, was persoonlijk aansprakelijk voor het verzuim van zijn bedrijf om belastingen te betalen, omdat het bedrijf zijn alter ego was. Het vijfde circuit was het ermee eens dat de rechtbank de wet van Texas correct toepast en zich baseerde op een hele reeks onbetwiste feiten, waaronder dat de belastingbetaler de enige aandeelhouder, functionaris, directeur en eigenaar van de C-corporatie was; volledige heerschappij en controle uitgeoefend over de onderneming; bepaalde zakelijke formaliteiten niet in acht heeft genomen; leende aanzienlijk geld aan het bedrijf; en betalingen gedaan van de zakelijke bankrekening om persoonlijke leningen af te sluiten.

Werknemersvoordelen

IRS geeft maandelijkse bedrijfsrendementcurve en segmenttarieven uit: in Notice 2021-60 geeft de IRS updates over de maandelijkse rentecurve van bedrijfsobligaties, de overeenkomstige spotsegmenttarieven voor oktober 2021 die worden gebruikt onder Code Sec. 417(e)(3)(D). De kennisgeving omvat ook de 24-maands gemiddelde segmenttarieven die van toepassing zijn voor oktober 2021, en de 30-jaars Treasury-tarieven, zoals weergegeven door de toepassing van Code Sec. 430(h)(2)(C)(iv).

Arbeidsbelastingen

Valse verklaringen aan accountantskantoor kunnen worden erkend in proces belastingbetaler: in US v. Anglin, 2021 PTC 335 (WD Okla. 2021), verwierp een districtsrechtbank het bezwaar van een belastingbetaler, die de financiën beheerde van een bedrijf dat loonbelasting verschuldigd was, en was van mening dat de regering bepaalde bewijzen in het proces van de belastingbetaler kon toelaten op beschuldigingen dat ze opzettelijk verzuimd had de loonbelasting te innen of naar waarheid te verantwoorden en te betalen die verschuldigd was aan de IRS. De regering had aangevoerd dat de belastingbetaler valse verklaringen had afgelegd aan een accountantskantoor met betrekking tot bepaalde uitgaven van het bedrijf dat de loonbelasting verschuldigd was en die verklaringen, zei de regering, waren het bewijs van haar opzet, motief, kennis en bedoeling met betrekking tot haar goedkeuring van betalingen anders dan de aan de overheid verschuldigde loonheffingen.

Buitenlandse bankrekeningrapporten

Het nalaten van de belastingbetaler om FBAR's in te dienen was slechts twee van de vier jaar opzettelijk: in US v. Hughes, 2021 PTC 332 (ND Calif. 2021), oordeelde een districtsrechtbank dat een zakenvrouw die buitenlandse bankrekeningen bezat opzettelijk verzuimde een buitenlandse bankrekening in te dienen Rapporten (FBAR's) voor 2012 en 2013, maar de regering heeft niet haar taak vervuld om aan te tonen dat haar verzuim om FBAR's voor 2010 en 2011 in te dienen opzettelijk was. De rechtbank concludeerde dat, bij gebrek aan enig bewijs dat de belastingbetaler op de hoogte was van de FBAR-aanvraagvereiste toen zij haar aangiften voor 2010 en 2011 invulde, of dat haar alle informatie werd voorgelegd die haar op de hoogte had moeten stellen van die vereiste, haar verzuim om FBAR's in die jaren in te dienen was nalatig maar niet opzettelijk.

Procedure

IRS-bepaling is niet in strijd met de regels van de Fair Labor Standards Act: in Walsh v. Wellfleet Communications, 2021 PTC 330 (9e Cir. 2021), bevestigde het Ninth Circuit een districtsrechtbank en oordeelde dat Code Sec. 3508 geeft geen informatie over de definitie van "werknemer" onder de Fair Labor Standards Act (FLSA), omdat die bepaling beperkt is tot federale belastingen en Code Sec. De fiscale gevolgen van 3508 voor werknemers zijn niet in strijd met de vereisten van de FLSA voor werkgevers. Het Ninth Circuit bevestigde ook het oordeel van de rechtbank dat personen die voor een bedrijf werkten, dat door het Amerikaanse ministerie van Arbeid was aangeklaagd wegens het overtreden van de FLSA-regels, werknemers waren onder FLSA omdat ze afhankelijk waren van het bedrijf vanwege de economische realiteit.

IRS geeft SIFL-tarieven uit voor de tweede helft van 2021: in Rev. Rul. 2021-19, heeft de IRS de Standard Industry Fare Level (SIFL)-tarieven uitgegeven voor het waarderen van niet-commerciële vluchten op door de werkgever geleverde vliegtuigen voor vluchten die zijn genomen van 1 juli 2021 tot en met 31 december 2021. De uitspraak bevat drie SIFL-tarieven: (1) het niet-aangepaste SIFL-tarief, (2) het SIFL-tarief aangepast voor toelagen van het Payroll Support Program (PSP), en (3) het SIFL-tarief aangepast voor PSP-toelagen en promessen.

Belastingbetaler komt niet in aanmerking voor te veel betaalde rente op betaling gelabeld als een aanbetaling: In Hill v. Comm'r, TC Memo. 2021-121 oordeelde de belastingrechter dat hij niet bevoegd was om een zaak te heropenen om te bepalen of een belastingplichtige extra rente verschuldigd was als gevolg van een te hoge betaling die de belastingbetaler aan de IRS had betaald, hoewel de belastingbetaler het betrokken bedrag bestempelde als een "storting." De rechtbank was het met de IRS eens dat het bedrag dat de belastingbetaler naar de IRS stuurde geen betaling van belasting was en dat de belastingbetaler dus geen recht had op te veel betaalde rente.

Seizoen belastingplanning aan het einde van het jaar begint tegen een achtergrond van wetgevende onzekerheid

Terwijl het Congres intensieve onderhandelingen voert over een steeds veranderende rotatie van belastingbepalingen in een verzoeningsrekening van $ 1,85 biljoen, zijn beoefenaars druk bezig met klanten te werken om strategieën te identificeren die ze kunnen gebruiken om hun belastingplicht voor 2021 te minimaliseren. Onze belastingplanning aan het einde van het jaar geeft een overzicht van de belangrijkste veranderingen van het jaar die van invloed zijn op individuele belastingbetalers en de implicaties van die veranderingen voor de belastingbewegingen aan het einde van het jaar.

Invoering

Nu 2021 ten einde loopt, is het tijd om na te denken over last-minute strategieën waar klanten van kunnen profiteren. De taak van dit jaar wordt niet alleen bemoeilijkt door een ongewoon vloeiende en onzekere wetgevende achtergrond, maar ook door veel Covid-gerelateerde belastingverminderingsbepalingen die eind 2020 zijn vastgesteld in de Consolidated Appropriations Act, 2021 (CAA 2021) en in maart 2021 in de American Rescue Plan (ARP) Act van 2021.

CAA 2021 breidde enkele belangrijke belastingbepalingen uit, waaronder een permanente verlaging van de aangepaste bruto-inkomensdrempel voor medische kosten van 10 procent naar 7,5 procent. De ARP reageerde op de aanhoudende pandemie door onder meer een derde ronde van economische impactbetalingen te verstrekken en de kinderkorting, de inkomstenbelasting, de kinder- en zorgtoeslag en de premieheffingskorting te verlengen en te verbeteren.

Op het huidige wetgevingsfront wordt een tweeledige infrastructuurwet (met verschillende belangrijke belastingbepalingen) die door de Senaat is aangenomen, in het Huis opgehouden in afwachting van de resultaten van de onderhandelingen tussen de Democraten over een veel groter belasting- en uitgavenpakket. Het valt nog te bezien welke belastingbepalingen in de definitieve rekening zullen worden opgenomen en of een dergelijke wet de goedkeuring van krappe democratische meerderheden in beide huizen kan krijgen. Op het moment van schrijven omvatten de meest waarschijnlijke belastingbepalingen: (1) een toeslag van 3 procent inkomstenbelasting op inkomens van meer dan $ 10 miljoen (5 procent op inkomens boven $ 25 miljoen); (2) verbreding van de 3,8 procent netto-investeringsinkomstenbelasting (NIIT) om van toepassing te zijn op actieve handels- of bedrijfsinkomsten van pass-through-entiteiten van belastingbetalers met een hoog inkomen; (3) een minimum vennootschapsbelasting van 15 procent; (4) een belasting van 1 procent op de inkoop van bedrijfsaandelen; en (5) een grote verhoging van het handhavingsbudget van de IRS. Voorgestelde verhogingen van de belastingtarieven voor particulieren, bedrijven en vermogenswinsten lijken van tafel te zijn, evenals nieuwe limieten op de Code Sec. 199A aftrek en een "miljardairs inkomstenbelasting". Het lot van een voorstel om de limiet van $ 10.000 op de SALT-aftrek op te heffen is onduidelijk. Gezien de vloeiende aard van de onderhandelingen en de onzekerheid of de rekening uiteindelijk zal worden aangenomen, kan het voor beoefenaars moeilijk zijn om rekening te houden met mogelijke veranderingen in de planning aan het einde van het jaar - tenminste totdat de vorm van de definitieve rekening duidelijk vorm krijgt.

Een gedetailleerde bespreking van de belangrijkste wijzigingen en planningsmogelijkheden voor 2021 onder de bestaande wetgeving volgt.

Individuele belastingschijven iets omhoog

Na correctie voor inflatie zijn de individuele belastingschijven voor 2021 licht verhoogd. Voor 2021 is het hoogste belastingtarief van 37 procent van toepassing op inkomens van meer dan $ 523.600 (alleenstaand en gezinshoofd), $ 628.300 (gehuwd gezamenlijk indienen en overlevende echtgenoot) en $ 314.150 (gehuwd afzonderlijk indienen). Belastingbetalers met een hoog inkomen zijn echter ook onderworpen aan de netto-inkomstenbelasting van 3,8 procent over de laagste van de netto-investeringsinkomsten of het overschot van het gewijzigde aangepaste bruto-inkomen boven de volgende drempelbedragen: $ 250.000 voor gehuwde gezamenlijke indiening of in aanmerking komende weduwe(re), $ 125.000 voor afzonderlijke huwelijksaangifte en $ 200.000 in alle andere gevallen. Belastingbetalers met een hoog inkomen zijn ook onderworpen aan de aanvullende Medicare-belasting van 0,9 procent op bepaalde inkomsten die meer zijn dan de volgende drempelbedragen: $ 200.000 voor alleenstaande indieners en gezinshoofd, $ 250.000 voor gezamenlijke indieners en $ 125.000 voor gescheiden gehuwde aangiften. De soorten inkomsten die aan deze belasting zijn onderworpen, zijn onder meer Medicare-lonen, inkomsten uit zelfstandig ondernemerschap en pensioenuitkeringen bij de spoorwegen. Voor belastingplichtigen die onderworpen zijn aan een of beide van deze aanvullende belastingen, zijn er bepaalde acties (hieronder besproken) die kunnen worden genomen om het aangepaste bruto-inkomen van een belastingplichtige te verlagen en de schade van deze aanvullende belastingen te beperken. Het is vermeldenswaard dat deze belastingen niet aftrekbaar zijn.

Voor gehuwde paren houden werkgevers geen rekening met het inkomen of loon van een echtgenoot bij het berekenen van de 0,9 procent aanvullende Medicare-belastinginhouding voor een werknemer. Als het inkomen van een getrouwd stel in 2021 de drempel van $ 250.000 overschrijdt en ze niet genoeg belastingbetalingen hebben gedaan om de extra belasting van 0,9 procent te dekken, moet vóór het einde van het jaar een formulier W-4 worden ingediend bij de werkgever van de belastingbetaler om een extra bedrag te krijgen ingehouden op het loon van de opdrachtgever. Anders kan het paar worden getroffen door onderbetaling van belastingboetes.

Standaardaftrek versus gespecificeerde aftrek

In het begin is het belangrijk om te bepalen of een klant genoeg aftrekposten heeft om te specificeren of dat er stappen kunnen worden ondernomen die een belastingbetaler voldoende aftrekposten geven om te specificeren. Voor 2021 zijn de standaard aftrekbedragen: $ 12.550 (enkel); $ 18.800 (hoofd van het huishouden); $ 25.100 (gehuwd gezamenlijk indienen); en $ 12.550 (gehuwd afzonderlijk indienen). Voor belastingplichtigen die 65 jaar of ouder zijn of blind zijn, geldt een extra standaardaftrekbedrag van $ 1.350. Dit extra bedrag wordt verhoogd tot $ 1.700 als de persoon ook ongehuwd is en geen langstlevende echtgenoot is. Is de belastingplichtige 65 jaar of ouder en blind, dan wordt de aftrek verdubbeld.

Als de gespecificeerde aftrekposten van een cliënt in 2021 dicht bij zijn of haar standaardaftrekbedrag zullen zijn, moeten beoefenaars evalueren of ze afwisselend gespecificeerde aftrekposten, zoals liefdadigheidsbijdragen of medische kosten, naar 2021 moeten bundelen en de standaardaftrek in 2022 moeten nemen (of vice versa) over de periode van twee jaar een netto belastingvoordeel kunnen opleveren.

Indieningsstatus

Over het algemeen is een aangifte die afzonderlijk als gehuwd wordt ingediend, niet fiscaal gunstig. In sommige unieke gevallen, zoals wanneer een partij aanzienlijk minder verdient of wanneer een partij mogelijk wordt onderworpen aan IRS-boetes voor problemen met betrekking tot de belastingaangifte van die persoon, kan het voordelig zijn om afzonderlijk als gehuwde aangifte in te dienen. Bovendien, als een van de echtgenoten geen volledig jaar ingezetene van de VS was, is er een keuze beschikbaar om een gezamenlijke belastingaangifte in te dienen waar een dergelijke gezamenlijke indieningsstatus anders niet beschikbaar zou zijn. Afhankelijk van het belastbaar inkomen van elk individu, kan dit het paar helpen hun gezamenlijke belastingplicht te verminderen.

Inkomsten, inhoudingen en uitsluitingen van inkomsten met betrekking tot de woonplaats van de belastingbetaler

Thuiskantoorkosten: het feit dat de COVID-19-pandemie ertoe heeft geleid dat meer mensen thuiswerken, betekent dat meer klanten zullen vragen naar de aftrek voor thuiswerk. Voor werknemers zijn kosten die verband houden met thuiswerken niet aftrekbaar. De Tax Cuts and Jobs Act van 2017 (TCJA) schafte de aftrekbaarheid van dergelijke kosten af toen de aftrek voor diverse gespecificeerde kosten die vóór 2018 beschikbaar was, werd opgeschort. Voor zelfstandigen zijn belastingaftrekingen echter nog steeds beschikbaar. Omdat individuen beperkt zijn tot een maximale aftrek van $ 10.000 voor staatsinkomsten en onroerendgoedbelasting, kan het toewijzen van een deel van deze belastinguitgaven aan het deel van het huis van een belastingbetaler dat voor zaken wordt gebruikt, de aftrekposten voor deze bedragen verhogen die anders verloren zouden gaan.

Hypotheekrenteaftrek: Voor klanten die in de loop van het jaar een hoofdverblijf hebben verkocht en een nieuw hoofdverblijf hebben gekocht, kan de hypotheekrenteaftrek worden beperkt. Voor hypotheken van meer dan $ 750.000 die na 14 december 2017 zijn verkregen, is de aftrek beperkt tot het deel van de rente dat kan worden toegewezen tot $ 750.000 ($ 375.000 in het geval van gehuwde belastingbetalers die afzonderlijk indienen). Voor een hypotheek op een hoofdverblijf die vóór 15 december 2017 is verworven, is de beperking van toepassing op hypotheken van $ 1.000.000 ($ 500.000 in het geval van gehuwde belastingbetalers die afzonderlijk indienen) of minder. Voor klanten die vanuit huis ondernemen, is een toewijsbaar deel van de hypotheekrente echter niet onderworpen aan deze beperkingen.

Inhoudingen voor rente op home equity-schuld: rente op home equity-schuld kan aftrekbaar zijn wanneer een klant die schuld heeft gebruikt om zijn of haar huis te kopen, bouwen of aanzienlijk te verbeteren. Rente op een lening met eigen vermogen die wordt gebruikt om een toevoeging te bouwen, is bijvoorbeeld doorgaans aftrekbaar, terwijl rente op dezelfde lening die wordt gebruikt om persoonlijke uitgaven te betalen, zoals creditcardschulden, dat niet is. Het is dus belangrijk om het deel van de schuld te documenteren waarvoor een renteaftrek wordt genomen.

Winst of verlies bij de verkoop van een huis: als een klant dit jaar zijn of haar huis heeft verkocht, is tot $ 250.000 ($ 500.000 voor gezamenlijke indiening van het huwelijk) van de winst op de verkoop uitgesloten van inkomsten. Dit bedrag wordt echter verlaagd als een deel van de woning is verhuurd of zakelijk wordt gebruikt. Een verlies op de verkoop van een woning is over het algemeen niet aftrekbaar. Maar nogmaals, als een deel van het huis werd verhuurd of anderszins voor zaken werd gebruikt, is het verlies dat aan dat deel van het huis kan worden toegeschreven, aftrekbaar.

Uitsluiting van het bruto-inkomen van ontslag van gekwalificeerde hoofdverblijfplaats Schulden: onder Code Sec. 108(a)(1)(E), omvat het bruto-inkomen niet de kwijting van schulden van een belastingplichtige als de kwijtgescholden schuld kwalificerende hoofdverblijfschuld is en vóór 1 januari 2026 wordt afgelost.

Behandeling van hypotheekverzekeringspremies als gekwalificeerde verblijfsrente: onder Code Sec. 163(h)(3)(E) kunnen belastingplichtigen bedragen die in 2021 zijn betaald voor gekwalificeerde hypotheekverzekeringen behandelen als gekwalificeerde woningrente. De verzekering moet verband houden met een verkrijgingsschuld voor een gekwalificeerde woning. Deze bepaling zou eerder eind 2020 aflopen, maar werd in plaats daarvan verlengd tot 2021 door CAA 2021.

Uitsluiting van bruto-inkomen van geannuleerde gekwalificeerde zakelijke schulden van onroerend goed

Onder code sec. 108(a)(1)(D), kunnen belastingbetalers uitsluiten van het bruto-inkomen een kwijting van gekwalificeerde onroerendgoedschulden die van toepassing zijn op onroerend goed dat wordt gebruikt in een handels- of bedrijf, zoals een kantoor aan huis, en wordt gedekt door dergelijk onroerend goed en voldoet aan bepaalde andere kwalificaties.

Bijdragen voor het goede doel

Met bepaalde limieten mogen personen die hun inhoudingen specificeren over het algemeen liefdadigheidsbijdragen aan in aanmerking komende liefdadigheidsorganisaties aftrekken, hoewel het nut van de inhoudingen voor liefdadigheidsbijdragen werd verminderd toen de TCJA de standaardaftrek verhoogde, zodat deze groter was dan de gespecificeerde inhoudingen van veel individuen. CAA 2021 verlengde echter tot 2021 tijdelijke wijzigingen in de regels voor liefdadigheidsaftrek die in 2020 van toepassing waren. Individuele belastingbetalers kunnen dus een bovenmatige aftrek claimen van maximaal $ 300 ($ 600 voor gehuwde belastingbetalers die gezamenlijk indienen) voor contante bijdragen aan kwalificerende liefdadigheidsinstellingen organisaties die in 2021 zijn gedaan. Bijdragen van onroerend goed, zoals waardepapieren, komen niet in aanmerking voor deze aftrek. Let op: voor een te hoge opgave van deze aftrek geldt een verhoogde boete van 50 procent.

Voor personen die liefdadigheidsbijdragen leveren die hun standaardaftrek overschrijden, is het aftrekbare bedrag beperkt op basis van het aangepaste bruto-inkomen (AGI) van de persoon. Deze limieten variëren doorgaans van 20 procent tot 60 procent van AGI en variëren per type bijdrage en type liefdadigheidsorganisatie. Een contante bijdrage van een persoon aan een in aanmerking komende openbare liefdadigheidsinstelling is bijvoorbeeld over het algemeen beperkt tot 60 procent van de AGI van de persoon. Overtollige bijdragen kunnen maximaal vijf belastingjaren worden overgedragen.

Voor 2021 staat CAA 2021 het verkiezen van individuen echter toe om tot 100 procent van hun AGI af te trekken voor gekwalificeerde bijdragen die in 2021 zijn gedaan. Gekwalificeerde bijdragen zijn contante bijdragen aan in aanmerking komende liefdadigheidsorganisaties.

Net als bij de nieuwe beperkte aftrek voor niet-gespecificeerde bedragen, komen contante bijdragen aan de meeste liefdadigheidsorganisaties in aanmerking, maar contante bijdragen die worden gedaan aan ondersteunende organisaties of om een door een donor geadviseerd fonds op te zetten of in stand te houden, komen niet in aanmerking. Contante bijdragen aan particuliere stichtingen en de meeste contante bijdragen aan charitatieve restfondsen ook niet

Door gewaardeerde activa, zoals aandelen, aan een goed doel te schenken, kan een klant ook een grotere belastingaftrek behalen. Over het algemeen geldt: hoe hoger de gewaardeerde waarde van een actief, hoe groter de potentiële waarde van het belastingvoordeel. Door gewaardeerde activa, zoals aandelen, te doneren, kan een klant de vermogenswinstbelasting vermijden die anders verschuldigd zou zijn als de aandelen zouden worden verkocht, en in plaats daarvan een mooie aftrek voor liefdadigheidsbijdragen ontvangen. Als een klant bijvoorbeeld aandelen bezit met een reële marktwaarde van $ 1.000 die zijn gekocht voor $ 250 en het vermogenswinstbelastingtarief van de klant 15 procent is, zou de vermogenswinstbelasting op de verkoop $ 113 zijn (winst $ 750 x 15%). Door die aandelen te doneren in plaats van te verkopen, heeft een klant in de belastingschijf van 24 procent een gewone inkomensaftrek ter waarde van $ 240 ($ 1.000 FMV x 24% belastingtarief). Dus de klant bespaart de $ 113 aan vermogenswinstbelasting die anders zou worden gegenereerd bij de verkoop van de aandelen en dat bedrag gaat in plaats daarvan naar het goede doel. Dus de kosten na belastingen van het schenken van gewaardeerde aandelen bedragen $ 647 ($ 1.000 - $ 240 - $ 113) vergeleken met de kosten na belastingen van een contante donatie van $ 1.000, wat $ 760 ($ 1.000 - $ 240) zou zijn. Het is echter ook belangrijk om in gedachten te houden dat belastingaftrek voor bijdragen van gewaardeerde onroerend goed met langdurige vermogenswinst beperkt kan zijn tot een bepaald percentage van het gecorrigeerde bruto-inkomen, afhankelijk van het bedrag van de bijdrage en het type bijgedragen onroerend goed.

Ten slotte, als een klant een individuele pensioenrekening heeft en 70 1/2 jaar en ouder is, kan hij of zij rechtstreeks een liefdadigheidsbijdrage van de IRA doen. Dit is voordeliger dan het nemen van een uitkering en het doen van een donatie aan het goede doel die al dan niet aftrekbaar is, afhankelijk van het feit of de belastingbetaler de aftrekposten specificeert. Door de donatie rechtstreeks van een IRA aan een liefdadigheidsinstelling te doen, elimineert de klant dat de IRA-distributie in zijn of haar inkomen wordt opgenomen. Dit verlaagt op zijn beurt het aangepast bruto-inkomen (AGI) en omdat verschillende belastinggerelateerde posten, zoals de aftrek van medische kosten of de belastbaarheid van sociale zekerheidsinkomsten of de 3,8 procent netto-investeringsinkomstenbelasting, worden berekend op basis van AGI, wordt de verlaagde AGI kan mogelijk de aftrek van medische kosten verhogen, de belasting op socialezekerheidsinkomsten verlagen en/of de netto-inkomstenbelasting voor investeringen verlagen.

Medische kosten, gezondheidsspaarrekeningen en flexibele spaarrekeningen

Gezien het aantal personen dat werd getroffen door de COVID-19-pandemie, met name degenen die ziekenhuisopname vereisten, zullen aftrekposten met betrekking tot medische kosten waarschijnlijk een groot probleem zijn bij de belastingaangiften van 2021. Voor 2021 zijn ziektekosten gespecificeerd als aftrekbaar voor zover deze meer bedragen dan 7,5 procent van het gecorrigeerd bruto-inkomen. Zoals eerder vermeld, zou de drempel worden verhoogd tot 10 procent voor 2021, maar tegen CAA 2021 permanent verlaagd tot 7,5 procent.

Om aftrekbaar te zijn, moeten medische zorgkosten in de eerste plaats bedoeld zijn om een lichamelijke of geestelijke handicap of ziekte te verlichten of te voorkomen. Zo tellen de kosten van vitamines of een vakantie om stress en angst te verlichten niet mee, maar de kosten van ziekenhuisopname en langdurige zorg, evenals andere behandelingen met betrekking tot een COVID-19-diagnose, komen wel in aanmerking.

Aftrekbare medische kosten omvatten bedragen die zijn betaald voor premies voor ziektekostenverzekeringen, contante kosten voor medicijnen en bedragen die zijn betaald voor vervoer om medische zorg te krijgen. Aftrekbare medische kosten omvatten ook bedragen betaald voor persoonlijke beschermingsmiddelen (bijv. maskers, handdesinfecterend middel en ontsmettingsdoekjes), bedragen betaald voor gekwalificeerde langdurige zorg en premies betaald voor een gekwalificeerde langdurige zorgverzekering. Gekwalificeerde diensten voor langdurige zorg zijn noodzakelijke diagnostische, preventieve, therapeutische, genezende, behandelende, verzachtende, rehabiliterende diensten, en onderhouds- en persoonlijke verzorgingsdiensten die een chronisch ziek persoon nodig heeft en die moeten worden verleend in overeenstemming met een zorgplan dat is voorgeschreven door een gediplomeerd zorgverlener. Om aftrekbaar te zijn als medische kosten, moeten gekwalificeerde premies voor langdurige zorgverzekering aan bepaalde criteria voldoen (bv. van het belastingjaar.

Beoefenaars moeten overwegen of het voordelig kan zijn voor een cliënt, die dit nog niet heeft gedaan, om bij te dragen aan een gezondheidsspaarrekening (HSA) als hij of zij er nog geen heeft. Deze fiscaal voordelige rekeningen kunnen een persoon met een hoog aftrekbaar gezondheidsplan (HDHP's) helpen medische kosten te betalen. Bedragen die zijn bijgedragen aan een HSA zijn aftrekbaar bij het berekenen van het gecorrigeerde bruto-inkomen. Deze bijdragen zijn aftrekbaar, ongeacht of de klant inhoudingen specificeert of niet. Uitkeringen van een HSA zijn belastingvrij voor zover ze worden gebruikt om gekwalificeerde medische kosten te betalen (dwz medische, tandheelkundige en visuele kosten). Voor 2021 zijn de jaarlijkse contributielimieten $ 3.600 voor een persoon met alleen-zelfdekking en $ 7.200 voor een persoon met gezinsdekking.

Als een klant werkt voor een werkgever die een Flexible Spending Account (FSA) aanbiedt, en de klant heeft zich nog niet aangemeld voor een FSA-account, is het de moeite waard om de klant aan te moedigen dit te doen. Dit zal hem of haar in staat stellen om zorgkosten of medische en tandheelkundige rekeningen te betalen met geld vóór belastingen. En de FSA kan worden gebruikt om gekwalificeerde uitgaven te betalen, zelfs als de werkgever of werknemer het geld nog niet op de rekening heeft gestort. Hoewel FSA-fondsen voor de gezondheidszorg kunnen worden gebruikt om eigen risico's en eigen bijdragen te betalen, kunnen ze niet worden gebruikt voor verzekeringspremies. Het maximale bedrag dat in 2021 opzij kan worden gezet is € 2.750. Bovendien, terwijl FSA's eerder een aangepast use-it-or-lose-it-beleid hadden, wat inhoudt dat werknemers een beperkt aantal niet-bestede fondsen konden overdragen als het FSA-plan dit toestond, staat CAA 2021 tijdelijk een "volledige" overdracht van niet-bestede fondsen toe, indien toegestaan onder het FSA-plan.

Belastingvrije rampenhulpbetalingen op grond van artikel 139

De Victims of Terrorism Tax Relief Act van 2001 heeft Code Sec. 139, een weinig bekende of gebruikte bepaling op grond waarvan werkgevers werknemers belastingvrij kunnen vergoeden voor extra kosten die zijn gemaakt als gevolg van de COVID-19-pandemie. Dit kunnen kosten zijn die gemaakt zijn om een kantoor aan huis op te zetten of om een plaats te huren om in quarantaine te gaan of zelfs voor medische zorg. Onder code sec. 139(a), omvat het bruto-inkomen geen bedragen die door een persoon zijn ontvangen als een gekwalificeerde rampenhulpbetaling. De term "gekwalificeerde rampenhulpbetaling" betekent elk bedrag dat wordt betaald aan of ten behoeve van een persoon:

(1) om redelijke en noodzakelijke persoonlijke, familie-, levensonderhoud- of begrafeniskosten te vergoeden of te betalen die zijn gemaakt als gevolg van een gekwalificeerde ramp;

(2) om redelijke en noodzakelijke kosten te vergoeden of te betalen die zijn gemaakt voor het herstel of het herstel van een persoonlijke woning of het herstel of de vervanging van de inhoud ervan voor zover de noodzaak van een dergelijk herstel, herstel of vervanging te wijten is aan een gekwalificeerde ramp; of

(3) door een federale, staats- of lokale overheid, of een instantie of instantie daarvan, in verband met een gekwalificeerde ramp om het algemeen welzijn te bevorderen.

In ds. Rul. 2003-12, merkt de IRS op dat Code Sec. 139 codificeert (maar vervangt niet) de administratieve algemene welzijnsuitsluiting met betrekking tot bepaalde rampenhulpbetalingen aan individuen. Volgens de IRS is deze uitsluiting van inkomsten alleen van toepassing voor zover eventuele kosten die door een dergelijke betaling worden gecompenseerd, niet anderszins worden gecompenseerd door een verzekering of anderszins. Bovendien omvatten gekwalificeerde rampenhulpbetalingen geen gekwalificeerd loon dat door een werkgever wordt betaald, zelfs niet het loon dat wordt betaald wanneer een werknemer geen diensten verleent.

De term "gekwalificeerde ramp" omvat een ramp die door de president is vastgesteld om bijstand door de federale overheid te rechtvaardigen krachtens de Robert T. Stafford Disaster Relief and Emergency Assistance Act. Sinds president Trump de COVID-19-pandemie tot een nationale noodsituatie heeft uitgeroepen krachtens de Robert T. Stafford Disaster Relief and Emergency Assistance Act, zijn de bepalingen van Code Sec. 139 zou van toepassing kunnen zijn op betalingen die individuen van hun werkgevers ontvangen om de werknemer te compenseren voor extra kosten die als gevolg van de pandemie zijn gemaakt.

Onderwijsgerelateerde belastingposten

Er zijn verschillende onderwijsgerelateerde belastingaftrekposten, tegoeden en uitsluitingen van inkomsten die beoefenaars in overweging moeten nemen voor cliënten die ofwel naar in aanmerking komende onderwijsinstellingen gaan of kinderen hebben die naar in aanmerking komende onderwijsinstellingen gaan.

Belastingvrije uitkeringen van gekwalificeerde collegegeldprogramma's: een code Sec. 529 gekwalificeerd collegegeldplan is een fiscaal voordelig investeringsvehikel dat is ontworpen om sparen voor de toekomstige onderwijskosten van de begunstigde van het plan aan te moedigen. Belastingvrije uitkeringen van een Code Sec. 529 gekwalificeerd collegegeldprogramma (QTP) van maximaal $ 10,000 zijn toegestaan voor gekwalificeerde uitgaven voor hoger onderwijs. Gekwalificeerde uitgaven voor hoger onderwijs voor dit doel omvatten collegegeld in verband met de inschrijving van een aangewezen begunstigde of het bijwonen van een openbare, particuliere of religieuze school in het basis- of secundair, dwz de kleuterschool tot en met klas 12. Het omvat ook uitgaven voor vergoedingen, boeken, benodigdheden en apparatuur die nodig is voor deelname aan bepaalde leertijdprogramma's en terugbetalingen van gekwalificeerde onderwijsleningen in beperkte bedragen. Een speciale regel staat belastingvrije uitkeringen toe aan een broer of zus van een aangewezen begunstigde (dwz een broer, zus, stiefbroer of stiefzuster). Als gevolg hiervan kan een 529-rekeninghouder een studielening uitkeren aan een broer of zus van de aangewezen begunstigde zonder de aangewezen begunstigde van de rekening te wijzigen. Als de totale QTP-uitkeringen aan een aangewezen begunstigde echter hoger zijn dan de aangepaste kosten voor hoger onderwijs van die begunstigde voor het jaar, is een deel van die uitkeringen belastbaar voor de begunstigde. Code sec. 529(c)(6) bepaalt ook dat een extra boetebelasting van 10 procent in het algemeen van toepassing is op een belastbare uitkering van een QTP.

Aftrek voor in aanmerking komende lerarenkosten: Er is een aftrek van het bruto-inkomen beschikbaar voor in aanmerking komende lerarenkosten van maximaal $ 250 betaald in 2021. Als echtgenoten gezamenlijk een aanvraag indienen en beide in aanmerking komende opvoeders waren, is de maximale aftrek op de gezamenlijke aangifte $ 500. Geen van beide echtgenoten kan echter meer dan $ 250 van zijn of haar gekwalificeerde uitgaven aftrekken. Gekwalificeerde uitgaven omvatten niet-vergoede uitgaven voor persoonlijke beschermingsmiddelen, ontsmettingsmiddelen en andere benodigdheden die worden gebruikt om de verspreiding van COVID-19 in de klas te voorkomen.

Uitsluiting van inkomsten voor spaarobligatierente: als een klant tijdens het belastingjaar gekwalificeerde uitgaven voor hoger onderwijs heeft betaald en ook een gekwalificeerde Amerikaanse spaarobligatie heeft afgelost, is de rente op de obligatie uitgesloten van inkomsten als het gewijzigde aangepaste bruto-inkomen van de belastingbetaler onder bepaalde drempels ligt . Die drempels liggen tussen $ 83.200 - $ 98.200 voor alleenstaanden en gezinshoofden en $ 124.800 en $ 154.800 voor gehuwde samenkomsten of een langstlevende echtgenoot.

Onderwijskredieten: een klant die gekwalificeerde onderwijskosten betaalt en een aangepast bruto-inkomen heeft gewijzigd onder $ 80.000 of $ 160.000 (voor gezamenlijke indieners), komt mogelijk in aanmerking voor een American Opportunity Tax Credit van maximaal $ 2.500 per jaar voor elke in aanmerking komende student. Boven die inkomensgrenzen kan een gedeeltelijke kredietverlening beschikbaar zijn. Het bedrag van het krediet voor elke student wordt berekend als 100 procent van de eerste $ 2.000 aan gekwalificeerde onderwijskosten die voor de student zijn betaald en 25 procent van de volgende $ 2.000 van dergelijke betaalde uitgaven. Bovendien kan een levenslang leren-tegoed beschikbaar zijn voor een bedrag dat gelijk is aan 20 procent van zoveel van het gekwalificeerde collegegeld en gerelateerde kosten die tijdens het belastingjaar zijn betaald (voor onderwijs dat wordt gegeven tijdens een academische periode die in dat belastingjaar begint) dat niet hoger is dan $ 10.000 . De kosten die voor deze aftrek in aanmerking worden genomen, kunnen echter niet dezelfde zijn als de kosten die voor de American Opportunity Tax Credit in aanmerking worden genomen. Het krediet wordt afgebouwd voor belastingbetalers met een aangepast aangepast bruto-inkomen tussen $ 80.000 en $ 90.000 ($ 160.000 en $ 180.000 voor gezamenlijke indieners).

Uitsluiting van inkomen voor terugbetaling van studieleningschuld: Bruto-inkomen omvat geen bedragen die anders in het bruto-inkomen zouden zijn opgenomen als gevolg van de kwijting van een studielening die plaatsvindt na 31 december 2020 en vóór 1 januari 2026.

Alternatieve minimale belasting

De TCJA verkleinde de kans dat een belastingbetaler werd getroffen door de alternatieve minimumbelasting (AMT) omdat het de AMT-vrijstelling en de drempels voor het uitfaseren van AMT verhoogde. Het kan echter nog steeds een probleem zijn voor klanten met een hoger inkomen. Voor 2021 is de AMT-vrijstelling $ 73.600 voor een enkele indiener, $ 114.600 voor gehuwde indiening gezamenlijk of overlevende echtgenoot, en $ 57.300 voor gehuwde indiening afzonderlijk. De vrijstelling begint geleidelijk af te bouwen met een bedrag gelijk aan 25 procent van het bedrag waarmee het alternatieve minimum belastbaar inkomen $ 1.047.200 overschrijdt in het geval van gehuwde personen die een gezamenlijke aangifte indienen en overlevende echtgenoten en $ 523.600 in het geval van ongehuwde personen en gehuwde personen die afzonderlijk aangifte doen geeft terug. Als gevolg hiervan zouden belastingbetalers met een hoog inkomen met een gezinsinkomen boven deze drempels, met grote hoeveelheden gespecificeerde inhoudingen of aanzienlijke AMT-inkomsten uit het uitoefenen van aandelenopties, een risico kunnen lopen voor de AMT.

Als een belastingbetaler een Schedule C-bedrijf heeft, zal het toewijzen van hypotheekrente of onroerendgoedbelasting aan het Schedule C-bedrijf van de belastingbetaler voorkomen dat die bedragen opnieuw worden opgeteld en de AMTI van de belastingbetaler wordt verhoogd.

Gekwalificeerde aftrek van bedrijfsinkomsten

Onder het gekwalificeerd bedrijfsinkomen (QBI) belastingvoordeel in Code Sec. 199A is een aftrek van 20 procent toegestaan op gekwalificeerde bedrijfsinkomsten van eenmanszaken, S-bedrijven, partnerschappen en LLC's die als partnerschappen worden belast. De aftrek is beschikbaar voor zowel itemizers als niet-itemizers. De regels die van toepassing zijn op personen met een belastbaar inkomen van $ 164.900 ($ 329.800 voor gezamenlijke indieners; $ 164.925 voor gehuwde personen die afzonderlijk indienen) zijn eenvoudiger en meer toegeeflijk dan de regels die van toepassing zijn op personen met een belastbaar inkomen boven deze drempels. De aftrek wordt volledig stopgezet wanneer het belastbaar inkomen hoger is dan $ 214.900 (alleenstaand, gezinshoofd en gehuwde aangifte afzonderlijk) en $ 379.800 (gezamenlijke indieners).

De QBI-aftrek is niet van toepassing op een "gespecificeerde dienstverlenende handel of onderneming", die wordt gedefinieerd als een handel of onderneming die betrekking heeft op het verlenen van diensten op het gebied van gezondheid, recht, boekhouding, actuariële wetenschappen, uitvoerende kunsten, advisering, atletiek, financiële diensten, makelaardijdiensten, waaronder investeringen en investeringsbeheer, handel in of handel in effecten, partnerschapsbelangen of grondstoffen, en elke handel of bedrijf waarbij het belangrijkste goed van een dergelijke handel of bedrijf de reputatie of vaardigheid van een of meer van zijn werknemers is . Ingenieurs- en architectuurdiensten zijn specifiek uitgesloten van de definitie van een gespecificeerd dienstenbedrijf of -bedrijf.

Inhoudingen voor buitensporige bedrijfsverliezen

Onder code sec. 461(l), worden overtollige bedrijfsverliezen van een niet-zakelijke belastingbetaler niet toegestaan voor belastingjaren die beginnen na 31 december 2020 en vóór 1 januari 2027. Een teveel aan bedrijfsverliezen voor het belastingjaar is het teveel aan totale aftrekposten dat kan worden toegeschreven aan de transacties van een klant of bedrijven over de som van het totale bruto-inkomen of de winst plus een drempelbedrag. Het drempelbedrag voor 2021 is $ 262.000 of $ 524.000 voor gezamenlijke aangiften. Overtollige bedrijfsverliezen die worden afgewezen, worden behandeld als een overgedragen netto-exploitatieverlies naar het volgende belastingjaar.

Levensgebeurtenissen

Voor cliënten met echtscheidingen die aan het einde van het jaar in behandeling zijn, kunnen beoefenaars de verschillen in een definitieve belastingaanslag projecteren op basis van het indienen van een gezamenlijke aangifte of het afzonderlijk indienen van een gehuwde aangifte. Voor cliënten die in de loop van het jaar zijn gescheiden, is de status van hoofd van het huishouden, met zijn verhoogde standaardaftrek, geschikt als de cliënt meer dan de helft van het jaar thuiswonende personen heeft en de cliënt meer dan de helft van het onderhoud van de woning heeft betaald . Voor klanten die hun naam zullen veranderen als gevolg van een verandering in de burgerlijke staat (of om een andere reden), moet de Social Security Administration (SSA) op de hoogte worden gebracht. Evenzo moet de SSA op de hoogte worden gebracht voor een afhankelijke wiens naam is gewijzigd. Een mismatch tussen de naam op de belastingaangifte en de SSA-records kan problemen veroorzaken bij de verwerking van belastingaangiften en kan zelfs de belastingteruggave vertragen.

Aan de andere kant, als een echtgeno(o)t(e) in 2021 is overleden, kan de cliënt nog steeds gehuwd deponeren samen als deponeringsstatus gebruiken. Hoewel het jaar van overlijden het laatste jaar is waarvoor een gezamenlijke aangifte kan worden ingediend met een overleden echtgenoot, komt de cliënt mogelijk volgend jaar of het jaar daarna in aanmerking om de status van hoofd van het huishouden te gebruiken als hij of zij wordt overwogen een "overlevende echtgenoot." Een langstlevende echtgenoot is één (1) wiens echtgenoot stierf tijdens een van de twee belastingjaren onmiddellijk voorafgaand aan het belastingjaar; en (2) die als woning een huishouden onderhoudt dat voor het belastingjaar de hoofdverblijfplaats (als lid van een dergelijk huishouden) vormt van een persoon ten laste die een zoon, stiefzoon, dochter of stiefdochter is van de belastingbetaler, en met ten aanzien van wie de cliënten recht hebben op een afhankelijkheidsvrijstellingsaftrek voor de jaren waarin dergelijke vrijstellingsaftrek beschikbaar is. Zelfs als de cliënt niet kwalificeert als langstlevende echtgenoot, kan hij of zij toch kwalificeren als gezinshoofd als aan de toepasselijke vereisten is voldaan.

Herstelkorting 2021

De ARP heeft Code Sec. 6428B om een terugbetaalbaar belastingkrediet (dwz 2021-terugvorderingskorting) te verstrekken van $ 1.400 per in aanmerking komende persoon. Een in aanmerking komende persoon was een andere persoon dan (1) een niet-ingezeten vreemdeling, (2) een persoon ten laste van een andere belastingbetaler, en (3) een nalatenschap of trust. Onder code sec. 6428B(e)(1), heeft de term "afhankelijk" dezelfde betekenis als gegeven door Code Sec. 152 en dus - in tegenstelling tot de eerste twee betalingsrondes - een in aanmerking komend familielid. De herstelkorting van 2021 begon geleidelijk af te bouwen vanaf $ 75.000 aangepast bruto-inkomen (AGI) voor een persoon ($ 112.500 voor gezinshoofden en $ 150.000 in het geval van een gezamenlijke terugkeer of overlevende echtgenoot) en werd volledig uitgefaseerd wanneer de AGI van een persoon $ 80.000 is ($ 120.000 voor gezinshoofden en $ 160.000 in het geval van een gezamenlijke terugkeer of overlevende echtgenoot).

De herstelkorting 2021 is niet mee te rekenen in het bruto inkomen. Het vermindert de terugbetaling van een klant niet of verhoogt het verschuldigde belastingbedrag niet als de belastingbetaler meer heeft ontvangen dan hij of zij had moeten hebben op basis van het aangepaste bruto-inkomen van de belastingplichtige. Het heeft ook geen invloed op het inkomen om te bepalen of u in aanmerking komt voor hulp of uitkeringsprogramma's van de federale overheid.

Kinderbelastingskrediet

De ARP heeft het belastingkrediet voor kinderen (CTC) dat beschikbaar is voor in aanmerking komende personen aanzienlijk uitgebreid door: (1) het krediet te verhogen van $ 2.000 tot $ 3.000 of, voor kinderen onder de 6 jaar, tot $ 3.600; (2) het verhogen van de leeftijd van een kind waarvoor het krediet beschikbaar is, van 16 jaar naar 17 jaar; en (3) het terugbetaalbare bedrag van het krediet verhogen zodat het gelijk is aan het volledige kredietbedrag, in plaats van de belastingbetaler het terugbetaalbare bedrag te laten berekenen op basis van een formule voor verdiende inkomsten.

Het terugbetaalbare krediet is van toepassing op een belastingplichtige (in het geval van een gezamenlijke aangifte, een van beide echtgenoten) die gedurende meer dan de helft van het belastingjaar een hoofdverblijfplaats in de Verenigde Staten heeft of een bonafide inwoner van Puerto Rico is voor dergelijk belastingjaar.

Er zijn speciale afbouwregels van toepassing op het overtollige krediet dat beschikbaar is voor 2021 (dwz ofwel het tegoed van $ 1.000 of, voor kinderen onder de 6 jaar, het tegoed van $ 1.600). Volgens deze gewijzigde uitfaseringsregels wordt de gewijzigde aangepaste bruto-inkomensdrempel verlaagd tot $ 150.000 in het geval van een gezamenlijke terugkeer of overlevende echtgenoot, $ 112.500 in het geval van een gezinshoofd en $ 75.000 in alle andere gevallen. Deze speciale uitfaseringsvermindering is beperkt tot het laagste van het toepasselijke kredietverhogingsbedrag (dwz $ 1.000 of $ 1.600) of 5 procent van het toepasselijke uitfaseringsdrempelbereik.

Onder code sec. 7527A kunnen personen met terugbetaalbare kinderbelastingkredieten voorschotten ontvangen die gelijk zijn aan een twaalfde van het jaarlijkse voorschotbedrag, dus mogelijk tot $ 300 per maand voor kinderen onder de 6 en $ 250 per maand voor kinderen van 6 jaar en ouder. Deze betalingen vinden plaats van juli 2021 tot en met december 2021. In wezen kan een belastingplichtige in de laatste zes maanden van 2021 de helft van de totale kinderkorting ontvangen en de andere helft na het indienen van zijn of haar belastingaangifte.

Verdiend Inkomen Krediet

De ARP heeft Code Sec. 32(n), waarmee het universum van individuen die in aanmerking komen voor de verdiende inkomstenbelasting (EITC) in 2021 wordt uitgebreid, terwijl ook het bedrag van het beschikbare krediet wordt verhoogd.

Voor werknemers zonder in aanmerking komende kinderen wordt de toepasselijke minimumleeftijd voor het aanvragen van de EITC (dwz de kinderloze EITC) verlaagd van 25 naar 19 jaar (behalve voor bepaalde voltijdstudenten) en wordt de maximumleeftijd voor de kinderloze EITC afgeschaft. Daarnaast is het kinderloze EITC-bedrag verhoogd als gevolg van ARP (1) verhoging van het kredietpercentage en uitfaseringspercentage van 7,65 naar 15,3 procent, (2) verhoging van het inkomen waarbij het maximale kredietbedrag wordt bereikt van $4.220 naar $ 9.820, en (3) het verhogen van het inkomen waarbij de uitfasering begint van $ 5.280 naar $ 11.610 voor niet-gezamenlijke filers. Onder deze parameters wordt de maximale EITC voor 2021 voor een kinderloos persoon verhoogd van $ 543 naar $ 1.502. De ARP heeft ook Code Sec ingetrokken. 32(c)(1)(F), die een anderszins in aanmerking komende belastingbetaler met in aanmerking komende kinderen verbood om de kinderloze EITC te claimen als hij of zij geen aanspraak kon maken op de EITC met betrekking tot in aanmerking komende kinderen vanwege het niet voldoen aan de identificatievereisten voor kinderen (zoals het hebben van een geldig burgerservicenummer voor in aanmerking komende kinderen).

De ARP heeft ook Code Sec. 32(d) om voor belastingjaren die beginnen na 31 december 2020 toe te staan dat een gehuwde maar gescheiden persoon voor doeleinden van het EITC als niet-gehuwd wordt behandeld als er geen gezamenlijke aangifte wordt ingediend. De EITC kan dus door het individu worden geclaimd op een afzonderlijke aangifte. Deze regel is alleen van toepassing als de belastingplichtige meer dan de helft van het belastingjaar samenwoont met een in aanmerking komend kind en ofwel de laatste zes maanden van het jaar niet dezelfde hoofdverblijfplaats heeft als zijn of haar echtgenoot, ofwel een scheidingsbesluit, instrument of overeenkomst en aan het einde van het belastingjaar niet bij zijn of haar echtgenoot woont.

De ARP verhoogde ook het bedrag aan gediskwalificeerde beleggingsinkomsten dat een persoon kan hebben en toch de EITC kan claimen. Voor 2021 kan het EITC niet worden geclaimd als een persoon beleggingsinkomsten van meer dan $ 10.000 heeft gediskwalificeerd (tegen $ 3.650 in 2020).

Ten slotte staat de ARP belastingbetalers in 2021 toe om voor de berekening van de EITC hun verdiende inkomen van 2019 te vervangen door hun verdiende inkomen van 2021, als het verdiende inkomen van 2021 lager is dan het verdiende inkomen van 2019.

Belastingvoordelen voor hulp aan afhankelijke zorg

De ARP heeft verschillende wijzigingen aangebracht in programma's voor hulp aan afhankelijke zorg (DCAP's). Het voegde Code Sec. 21(g), dat voorziet in een aantal gunstige wijzigingen in belastingvoordelen met betrekking tot hulp voor zorg ten laste, waaronder: (1) het terugbetaalbaar maken van de belastingvermindering voor kinderen en zorg ten laste; (2) verhoging van het bedrag van de uitgaven die in aanmerking komen voor de CDCTC; (3) het verhogen van het maximale tarief van de CDCTC; (4) verhoging van het toepasselijke percentage van de uitgaven die in aanmerking komen voor de CDCTC; en (5) het verhogen van de uitsluiting van inkomen voor door de werkgever verstrekte zorg voor afhankelijke zorg.

Over het algemeen mag een belastingbetaler een niet-restitueerbare CDCTC krijgen voor maximaal 35 procent van de uitgaven die worden betaald aan iemand om voor een kind of afhankelijke persoon te zorgen, zodat de belastingbetaler kan werken of werk zoeken. Onder code sec. 21(g)(1), wordt het zorgkrediet voor afhankelijke personen terugbetaald voor 2021 als de belastingplichtige gedurende meer dan de helft van het belastingjaar een hoofdverblijfplaats in de Verenigde Staten heeft. Bovendien, Code Sec. 21(g)(2) verhoogt het bedrag aan kinder- en zorgkosten die in aanmerking komen voor het krediet tot $ 8.000 voor één in aanmerking komende persoon en $ 16.000 voor twee of meer in aanmerking komende personen.

Voor 2021, code sec. 21(g)(3) verhoogt de maximale kredietrente van 35 naar 50 procent en wijzigt de uitfaseringsdrempels zodat ze beginnen bij $ 125.000 in plaats van $ 15.000. Bij $ 125.000 begint het kredietpercentage geleidelijk af te nemen en stabiliseert het op 20 procent. Dit krediettarief van 20 procent verdwijnt voor belastingbetalers met een aangepast bruto-inkomen van meer dan $ 400.000, zodat belastingbetalers met een inkomen van meer dan $ 500.000 niet in aanmerking komen voor het krediet.

De ARP verhoogde ook de uitsluiting voor door de werkgever verstrekte hulp aan afhankelijke zorg van $ 5.000 tot $ 10.500 (van $ 2.500 tot $ 5.250 in het geval van een afzonderlijke aangifte ingediend door een getrouwde persoon) voor 2021.

Ten slotte heeft de IRS in Notice 2021-15 en Notice 2021-26 verduidelijkt dat DCAP-voordelen die zouden zijn uitgesloten van inkomsten indien gebruikt tijdens het belastingjaar eindigend in 2020 of 2021, al naargelang van toepassing, in aanmerking blijven komen voor uitsluiting van het bruto-inkomen van de deelnemer en worden buiten beschouwing gelaten voor de toepassing van de limieten voor de volgende belastingjaren van de werknemer wanneer ze worden overgedragen van een planjaar eindigend in 2020 of 2021 of mogen worden gebruikt op grond van een verlengde claimperiode.

Premie belastingkrediet

Code sec. 36B biedt een ziektekostenverzekeringssubsidie via een premiebijstandskrediet voor in aanmerking komende personen en gezinnen die een ziektekostenverzekering kopen via de Health Insurance Marketplace, ook wel bekend als de 'Exchange'. De voorziening is het resultaat van de Patient Protection and Affordable Care Act (PPACA). Het premiebijstandskrediet is vooraf rechtstreeks terugbetaalbaar en betaalbaar aan de verzekeraar op de Exchange. Personen met een inkomen van meer dan 400 procent van de armoedegrens komen normaal gesproken niet in aanmerking voor deze subsidies. De ARP heeft die limiet echter geëlimineerd voor belastingjaren die beginnen in 2021 of 2022 en stelt iedereen in staat in aanmerking te komen voor de subsidie. Bovendien beperkt de bepaling het percentage van iemands inkomen dat wordt betaald voor een ziektekostenverzekering onder een PPACA-plan tot 8,5 procent van het inkomen. Personen die hun eigen ziektekostenverzekering rechtstreeks via de Exchange kopen, komen dus in aanmerking voor verhoogde belastingverminderingen om hun premies te verlagen.

Daarnaast voorziet de ARP in een bijzondere regel op grond waarvan een belastingplichtige die een werkloosheidsuitkering heeft ontvangen of is goedgekeurd voor een week die begint in 2021, wordt behandeld als een belastingplichtige die in aanmerking komt voor het premiebijstandskrediet. Verder wordt voor zo'n belastingplichtige het eventuele huishoudinkomen boven de 133 procent van de armoedegrens niet meegerekend bij het bepalen van de premiekorting.

Ziekte- en gezinsverlof gelijkwaardige kredieten voor zelfstandigen

Bepaalde zelfstandigen komen in aanmerking voor terugbetaalbare belastingverminderingen die gelijk zijn aan het bedrag dat overeenkomt met gekwalificeerd ziekteverlof en het equivalent bedrag voor gekwalificeerd gezinsverlof met inachtneming van het loon betaald vóór 1 oktober 2021. De term ''in aanmerking komende zelfstandige'' betekent een natuurlijke persoon die regelmatig handel of zaken uitoefent in de zin van Code Sec. 1402 en zou in aanmerking komen voor betaald ziekteverlof of gezinsverlof tijdens het belastingjaar onder de Emergency Paid Sick Leave Act (EPSLA) en de Emergency Family and Medical Leave Expansion Act (EFMLEA) als de persoon een werknemer was van een werkgever (anders dan hijzelf of zijzelf).

Nalevingstip: de gekwalificeerde belastingverminderingen voor ziekte- en gezinsverlof worden berekend op formulier 7202, tegoeden voor ziekteverlof en gezinsverlof voor bepaalde zelfstandigen. Het totaalbedrag wordt dan ingevuld op Schema 3 (formulier 1040), regel 12b.

In het algemeen betekent de term ''gekwalificeerd ziekteverlof equivalent bedrag'', met betrekking tot elke in aanmerking komende zelfstandige, een bedrag gelijk aan: (1) het aantal dagen tijdens het belastingjaar (maar niet meer dan het toepasselijke aantal dagen) dat de persoon niet in staat is om diensten te verlenen in een handel of bedrijf waarnaar wordt verwezen in Code Sec. 1402 om een reden waarvoor een dergelijke persoon recht zou hebben op ziekteverlof vermenigvuldigd met (2) het laagste van (i) $ 200 ($ 511 in het geval van een dag betaald ziekteverlof beschreven in Pub. L. 116-127 , Sec. 5102(a)(1), (2) of (3)) of (ii) 67 procent (100 procent in het geval van een dag van betaald ziekteverlof beschreven in Pub. L. 116-127, Sec 5102(a)(1), (2) of (3) van het gemiddelde dagelijkse inkomen als zelfstandige van de natuurlijke persoon voor het belastingjaar.

De term "gelijkwaardig bedrag aan gezinsverlof" betekent in het algemeen, met betrekking tot elke in aanmerking komende zelfstandige, een bedrag gelijk aan het product van: (1) het aantal dagen (niet meer dan 50) tijdens het belastingjaar dat de persoon is niet in staat om diensten te verlenen in een handel of bedrijf waarnaar wordt verwezen in Code Sec. 1402 om een reden waarvoor een dergelijke persoon recht heeft op betaald verlof, vermenigvuldigd met (2) het laagste van (i) 67 procent van het gemiddelde dagelijkse inkomen als zelfstandige van de persoon voor het belastingjaar, of (ii) $ 200.

Voor de periode die begint op 1 april 2021 en eindigt op 30 september 2021, worden maximaal 10 extra dagen voorzien om de equivalente bedragen voor gekwalificeerd ziekte- en gezinsverlof te bepalen. Gedurende deze periode wordt de EPSLA toegepast alsof deze betaald verlof verschafte aan een werknemer die op zoek is naar of wacht op de resultaten van een diagnostische test voor of een medische diagnose van COVID-19 en deze werknemer is blootgesteld aan COVID-19 of niet in staat is om te werken in afwachting van de resultaten van een dergelijke test of diagnose, of de werknemer krijgt immunisatie in verband met COVID-19 of herstelt van een verwonding, handicap, ziekte of aandoening die verband houdt met dergelijke immunisatie. Elke dag die in aanmerking wordt genomen bij het bepalen van het equivalente bedrag voor gekwalificeerd ziekteverlof voor de periode die begint op 1 april 2021 en eindigt op 30 september 2021, kan niet in aanmerking worden genomen bij het bepalen van het equivalente bedrag voor gekwalificeerd gezinsverlof voor dezelfde periode.

De term ''gemiddeld dagelijks inkomen uit zelfstandige werkzaamheden'' betekent een bedrag dat gelijk is aan: (1) de netto-inkomsten uit zelfstandige werkzaamheden van de natuurlijke persoon voor het lopende belastingjaar of, indien gekozen, het voorgaande belastingjaar, gedeeld door (2 ) 260. De term ''toepasselijk aantal dagen'' betekent het overschot (indien van toepassing) van 10 dagen over het aantal dagen gedurende het belastingjaar (maar niet meer dan het toepasselijke aantal dagen) dat de persoon niet in staat is diensten in een handel of bedrijf waarnaar wordt verwezen in Code Sec. 1402 om een reden ten aanzien waarvan een dergelijke persoon recht zou hebben op ziekteverlof tijdens het belastingjaar op grond van EPSLA als de persoon een werknemer van een werkgever was (anders dan hij of zij).

Als een in aanmerking komende zelfstandige persoon gekwalificeerd loon voor ziekteverlof heeft ontvangen van zijn of haar werkgever, wordt het equivalente bedrag voor gekwalificeerde ziekteverlof van de persoon verlaagd (maar niet onder nul) in de mate dat de som van het equivalente bedrag voor gekwalificeerde ziekteverlof en het gekwalificeerde ziekteverlof-equivalent het ontvangen verlofloon is hoger dan $ 2.000 ($ 5.110 in het geval van een dag waarvan een deel wordt uitbetaald als ziekteverlof zoals beschreven in Pub. L. 116-127, Sec. 5102(a)(1), (2) of (3).

Residentiële energiecredits

Belastingbetalers kunnen voor 2021 in aanmerking komen voor energiekredieten voor woningen als ze gedurende het jaar bepaalde eigendommen in gebruik hebben genomen. De energiezuinige woning die in aanmerking komt voor het krediet onder Code Sec. 25D is gelijk aan het toepasselijke percentage van de kosten van bepaalde gekwalificeerde eigendommen die zijn geïnstalleerd op of worden gebruikt in verband met de woning van de belastingplichtige. In aanmerking komende eigenschappen zijn (1) zonne-elektrische eigendom, (2) zonneboilers, (3) brandstofceleigendommen, (4) kleine windturbines, (5) geothermische warmtepompen, en (6) gekwalificeerde uitgaven voor onroerend goed voor biomassabrandstof betaald of gemaakt in belastingjaren die aanvangen na 31 december 2020. De geldende percentages zijn: (1) 30 procent bij onroerend goed in gebruik genomen na 31 december 2016 en vóór 1 januari 2020; (2) 26 procent in het geval van onroerend goed dat na 31 december 2019 en vóór 1 januari 2023 in gebruik is genomen; en (3) 22 procent in het geval van onroerend goed dat na 31 december 2022 en vóór 1 januari 2024 in gebruik is genomen. Dit krediet is niet van toepassing op onroerend goed dat na 31 december 2023 in gebruik is genomen.

Bovendien geldt voor onroerend goed dat na 2010 en vóór 2022 in gebruik is genomen, Code Sec. 25C geeft een niet-zakelijke energie

y onroerendgoedkrediet voor (1) 10 procent van de kosten van gekwalificeerde energie-efficiëntieverbeteringen die gedurende het jaar zijn geïnstalleerd, en (2) het bedrag van de uitgaven voor energie van woningen voor woningen die door de belastingbetaler zijn betaald of gemaakt gedurende het jaar. Gekwalificeerde verbeteringen op het gebied van energie-efficiëntie omvatten de volgende kwalificerende producten: (1) energiezuinige buitenramen, deuren en dakramen; (2) daken (metaal en asfalt) en dakproducten; en (3) isolatie. De uitgaven voor energie van woningen voor woningen omvatten over het algemeen: (1) energiezuinige verwarmings- en airconditioningsystemen, en (2) waterverwarmers (aardgas, propaan of olie).

Er is een levenslange limiet van $ 500 op het totale bedrag aan niet-zakelijke energie-eigendomskredieten dat kan worden geclaimd. Bovendien mag het bedrag van het opgenomen krediet met betrekking tot vensters niet hoger zijn dan $ 200. De volgende aanvullende beperkingen zijn ook van toepassing op het krediet voor niet-zakelijke energie-eigendommen: (1) $ 300 voor elk item van energie-efficiënt gebouweigendom; (2) $ 150 voor elke oven of warmwaterboiler; en (3) $ 50 voor elke geavanceerde hoofdcirculatieventilator.

Het krediet voor energie-efficiënte woningen voor woningen en het krediet voor niet-zakelijke energie voor onroerend goed worden berekend en gerapporteerd op formulier 5695, Residentiële energiekredieten.

Claim van de juiste leerstelling is niet van toepassing op de vrijwillige terugkoop van aandelen door de trustee

De Seventh Circuit oordeelde dat de enige begunstigden van een concessieverlener geen recht hadden op restitutie van belastingen die zij betaalden op een verkoop van aandelen die door de trust werden gehouden onder de claim van de juiste doctrine zoals gecodificeerd in Code Sec. 1341 nadat de trustee in het volgende jaar vaststelde dat de verkoop door de trustovereenkomst was verboden en de verkoopopbrengst gebruikte om dezelfde aandelen terug te kopen. De rechtbank oordeelde dat de belastingbetalers niet konden aantonen dat de trust geen onbeperkt recht had op de inkomsten uit de aandelenverkoop, aangezien de begunstigden niet het herstel van de aandelen eisten of anderszins het voornemen kenbaar maakten om hun rechten voor de schending na te streven van de trustovereenkomst. Heiting v. VS, 2021 PTC 333 (7e Cir. 2021).

Achtergrond

In januari 2004 hebben Kenneth en Ardyce Heiting een herroepbare trust opgericht die werd beheerd door de trustee BMO Harris Bank. Omdat de Heitings de trustovereenkomst op elk moment tijdens hun leven konden intrekken, werd de trust voor federale belastingdoeleinden beschouwd als een concessieverlener. Als concessieverlener diende de trust zelf geen belastingaangiften in en de Heitings rapporteerden de winsten en verliezen van de trust op hun eigen aangiften.

Volgens de voorwaarden van de trust had de trustee een brede bevoegdheid met betrekking tot de activa van de trust in het algemeen, maar die bevoegdheid was uitdrukkelijk beperkt tot twee specifieke categorieën. Met betrekking tot gewone aandelen Bank of Montreal Quebec en gewone aandelen Fidelity National Information Services, Inc. (gezamenlijk de "beperkte voorraad"), had de trustee "geen discretionaire bevoegdheid, controle of bevoegdheid om enige actie(s) te ondernemen met betrekking tot alle aandelen ... inclusief, maar niet beperkt tot, acties om de Aandelen te kopen, verkopen, ruilen, behouden of opties te geven." In tegenstelling tot de bijna onbeperkte macht met betrekking tot andere aandelen, ontbeerde de curator met betrekking tot de beperkte voorraad dus de bevoegdheid om enige actie te ondernemen, inclusief enige verkoop of aankoop van die voorraad, zonder de uitdrukkelijke toestemming van Heitings.

Ondanks die beperking heeft de trustee in oktober 2015 de beperkte aandelen in de trust verkocht en een belastbare winst op de verkoop behaald van in totaal $ 5.643.067. De Heitings hebben die winst dan ook in hun bruto-inkomen opgenomen in hun aangifte in de personenbelasting 2015 en daarover belasting betaald. De trustee realiseerde zich vervolgens dat de verkoop van de beperkte voorraad verboden was door de trustovereenkomst, en in januari 2016 kocht de curator hetzelfde aantal aandelen van die beperkte voorraad met de verkoopopbrengst van de eerdere transactie.

Na de aankoop van de beperkte voorraad in 2016 probeerden de Heitings een beroep te doen op de doctrine van de claim van de juiste zoals gecodificeerd in Code Sec. 1341 om een aftrek te claimen op hun aangifte 2016 voor het bedrag dat in 2015 in het inkomen was opgenomen. Volgens de rechtsvorderingsleer moet een belastingplichtige inkomsten aangeven in het jaar waarin deze zijn ontvangen, zelfs als van de belastingplichtige kan worden verlangd dat hij de inkomsten teruggeeft op een later tijdstip. De belastingplichtige zou dan wel recht hebben op aftrek in het jaar van die terugbetaling. Om ongelijkheden bij de toepassing van de claim van de juiste doctrine te verminderen, heeft het Congres vervolgens Code Sec. 1341, waarin als alternatief voor de aftrek in het aflossingsjaar de mogelijkheid werd toegevoegd voor de belastingplichtigen om hun belastingen opnieuw te berekenen voor het jaar van ontvangst van de inkomsten. Om in aanmerking te komen voor vrijstelling onder Code Sec. 1341 moeten belastingplichtigen aantonen dat (1) een item in het bruto-inkomen van een vorig belastingjaar was opgenomen omdat bleek dat de belastingplichtige een onbeperkt recht had op een dergelijk item; (2) een aftrek is toegestaan voor het belastingjaar omdat "vaststond" na de afsluiting van het voorgaande belastingjaar dat de belastingplichtige geen onbeperkt recht op het goed had; en (3) het bedrag van een dergelijke aftrek is meer dan $ 3.000.

De IRS verwierp de claim van Heitings voor een terugbetaling na te hebben vastgesteld dat onder Code Sec. 1341 (b) (2), was een dergelijke vrijstelling niet van toepassing op de verkoop of andere vervreemding van de aandelen in het handelsverkeer van de belastingbetaler. De Heitings dienden vervolgens een klacht in bij een districtsrechtbank en de IRS diende een motie in tot verwerping, maar zij verlieten haar afhankelijkheid van de handelsvoorraad om de ontkenning te ondersteunen. De rechtbank verwierp de klacht van Heitings na te hebben geoordeeld dat zij recht hadden op een tegemoetkoming op grond van Code Sec. 1341 alleen als ze wettelijk verplicht waren om de opbrengst van de beperkte aandelenverkoop terug te geven, en hun klacht beweerde dat een dergelijke verplichting niet bestond.

De Heitings deden een beroep op het zevende circuit. Ze voerden aan dat het probleem de belastingverplichtingen van de trust waren, niet van henzelf als individuen, dus de juiste focus lag op de vraag of de trust een onbeperkt recht had op het inkomen in de eerste en volgende belastingjaren. De verkoop door de trustee en de daaropvolgende terugkoop van de beperkte voorraad, zo voerden de Heitings aan, vielen binnen de taal van Code Sec. 1341(a) als een belastbare transactie die werd "teruggedraaid" in het jaar na de verkoop door een trustee die wettelijk verplicht was dit te doen. Als autoriteit voor hun bewering van de wettelijke verplichting van de trustee, wezen de Heitings op een wet in Wisconsin die rechtszaken tegen trustees toestaat en de remedies voor een schending van vertrouwen uiteenzet.

Analyse

Het Seventh Circuit was het met de rechtbank eens dat de Heitings niet konden aantonen dat ze wettelijk verplicht waren om de inkomsten uit de aandelenverkoop van 2015 te herstellen. De rechtbank bevestigde daarom de afwijzing door de rechtbank van hun klacht.

Ten eerste verwierp het Seventh Circuit Heitings' karakterisering van de aandelenaankoop van 2016 als een "omkering" van de verkoop van 2015. De rechtbank redeneerde dat, aangezien de prijs van aandelen in de tijd fluctueert, een verkoop van aandelen in een bepaalde periode niet eenvoudig kan worden teruggedraaid door de voorraad op een ander moment terug te kopen. Maar de rechtbank zei dat, ongeacht de karakterisering van de transacties, het onoverkomelijke probleem voor de Heitings niet was dat de transacties ongelijk van aard waren, maar dat ze niet konden aantonen dat de trust een wettelijke verplichting had om de inkomsten te herstellen - de beperkte voorraad - zoals vereist onder Code Sec. 1341(a)(2). De rechtbank oordeelde dat in Batchelor-Robjohns v. US, 2015 PTC 179 (11e Cir. 2015) en andere beslissingen, de taal die vereist dat "vaststaat" dat de belastingbetaler geen onbeperkt recht op het item had, is geïnterpreteerd als het eisen van een wettelijke verplichting om het inkomen te herstellen; een vrijwillige keuze om terug te betalen is niet voldoende. Volgens de rechtbank kan een onvrijwillige wettelijke verplichting tot herstel van het inkomen blijken uit een rechterlijke uitspraak waarin terugbetaling wordt geëist, maar kan ook worden volstaan met een te goeder trouw afwikkelen van een claim.

De rechtbank oordeelde dat de Heitings in deze zaak niet stelden dat "vaststond" dat de trust geen onbeperkt recht had op de inkomstenpost. De Heitings stelden veeleer alleen dat de verkoop in strijd was met de trustovereenkomst, die in de ogen van de rechtbank hoogstens een mogelijke beperking was die ontstond ten tijde van de transactie in 2015. Maar de rechtbank benadrukte dat de Heitings, als enige begunstigden van de trust, hebben nooit het herstel van de aandelen geëist of op een andere manier de intentie gecommuniceerd om een van hun rechten na te streven wegens de schending van de trustovereenkomst. Het bestaan van een eventuele aanspraak op het inkomen was naar het oordeel van de rechtbank niet voldoende om te "vaststellen" dat de trust geen onbeperkt recht op het inkomen had. De rechtbank oordeelde dat de schending van de voorwaarden van de trustovereenkomst een slapende beperking was, afhankelijk van de toekomstige toepassing van de wet, die onvoldoende was om aan te geven dat een recht op het inkomensbestanddeel niet onbeperkt was.

De rechtbank verwierp ook het vertrouwen van de Heitings op het statuut van Wisconsin als een wettelijke verplichting om de verkoop ongedaan te maken. Volgens de rechtbank stelt het statuut de in dit geval genomen actie - de terugkoop van de aandelen - niet verplicht als remedie, maar biedt het eerder een lijst met mogelijke remedies voor een vertrouwensbreuk, waaronder het vorderen van schadevergoeding van de trustee of het opschorten of verwijderen van de curator. De rechtbank merkte verder op dat de voorwaarden van de trustovereenkomst in feite de terugkoop van de beperkte aandelen door de trustee in 2016 verboden, net zoals het de verkoop van die aandelen in 2015 had verboden. Het statuut van Wisconsin kon dus niet aantonen dat de trustee een wettelijke verplichting had om de beperkte voorraad in 2016 te kopen. De rechtbank legde echter uit dat de wettelijke autoriteit nutteloos was om een nog fundamentelere reden, namelijk dat de Heitings als begunstigden nooit hulp hebben gezocht bij de curator en evenmin beweerden dat er sprake was van opzet of zelfs een dreigement om dit te doen. De rechtbank zei dat de loutere mogelijkheid dat ze dit hadden kunnen doen, zoals toegestaan door het statuut van Wisconsin, onvoldoende was om vast te stellen dat de trust geen onbeperkt recht had op de opbrengst van de verkoop van de beperkte voorraad.

IRS biedt normen voor LLC's om te worden erkend als belastingvrij onder Sec. 501(c)(3)

De IRS heeft een kennisgeving uitgegeven waarin de huidige normen worden uiteengezet waaraan een vennootschap met beperkte aansprakelijkheid (LLC) moet voldoen om een vaststellingsbrief te ontvangen waarin de LLC wordt erkend als belastingvrij onder Code Sec. 501(a) en als een entiteit beschreven in Code Sec. 501(c)(3). De IRS zal na 21 oktober 2021 een gunstige bepalingsbrief afgeven aan een LLC die een formulier 1023, aanvraag voor erkenning van vrijstelling onder sectie 501(c)(3) van de Internal Revenue Code indient, alleen als de LLC aan de vereisten voldoet. uiteengezet in de kennisgeving naast de algemene vereisten onder Code Sec. 501(c)(3). Let op 2021-56.

Achtergrond

Code sec. 501(a) bepaalt in het algemeen dat een organisatie beschreven in Code Sec. 501(c) is vrijgesteld van federale inkomstenbelasting. Code sec. 501(c)(3) verwijst gedeeltelijk naar bedrijven en elke gemeenschapskas, fonds of stichting die uitsluitend voor bepaalde doeleinden is georganiseerd en geëxploiteerd (dwz "liefdadigheidsdoeleinden" of "vrijgestelde doeleinden"), waarbij geen enkel deel van de netto-inkomsten van een dergelijke entiteit komen ten goede aan een particuliere aandeelhouder of natuurlijke persoon. Code sec. 7701(a)(3) bepaalt in het algemeen dat de term "onderneming" ook verenigingen omvat. Om een in aanmerking komende Code Sec te zijn. 501(c)(3)-organisatie, moet een organisatie zowel zijn georganiseerd als worden geëxploiteerd uitsluitend voor een of meer van de doeleinden die zijn gespecificeerd in Code Sec. 501(c)(3). Als een organisatie niet voldoet aan de organisatietoets of de operationele toets, is zij niet vrijgesteld.

Reg. sec. 1.501(c)(3)-1(b), dat de organisatorische test beschrijft, werd uitgegeven in 1959, vóór de inwerkingtreding van de eerste vennootschap met beperkte aansprakelijkheid (LLC) in de Verenigde Staten. Als gevolg hiervan zijn de voorschriften onder Code Sec. 501(c)(3) zijn niet specifiek gericht op LLC's en de IRS heeft geen formele richtlijnen uitgegeven met betrekking tot de vereisten voor erkenning van LLC's als organisaties beschreven in Code Sec. 501(c)(3). Historisch gezien bevatten de normen die de IRS heeft toegepast voor het uitgeven van determinatiebrieven over het algemeen een vereiste dat alle leden van een LLC zelf Code Sec moeten zijn. 501(c)(3)-organisaties, overheidseenheden of volledige eigendomsorganen van een staat of een politiek onderdeel daarvan.

Aankondiging 2021-56

Vorige week heeft de IRS Notice 2021-56 uitgegeven, waarin het Code Sec. 501(c)(3) en Reg. sec. 1.501(c)(3)-1 om de IRS in staat te stellen na 21 oktober een gunstige bepalingsbrief af te geven aan een LLC die Form 1023, Application for Recognition of Exemption onder Sectie 501(c)(3) van de Internal Revenue Code indient , 2021, alleen als de LLC voldoet aan de vereisten uiteengezet in secties 3.02 en 3.03 van Kennisgeving 2021-56 naast de algemene vereisten onder Code Sec. 501(c)(3). Volgens de IRS zijn de vereisten in de secties 3.02 en 3.03 van Notice 2021-56 bedoeld om ervoor te zorgen dat de LLC uitsluitend wordt georganiseerd en geëxploiteerd voor vrijgestelde doeleinden, inclusief dat zijn activa zijn bestemd voor een vrijgesteld doel en niet ten goede komen aan particuliere belangen . Kennisgeving 2021-56 heeft geen invloed op de status van organisaties die momenteel worden erkend zoals beschreven in Code Sec. 501(c)(3).

Op grond van sectie 3.02 van Notice 2021-56 zal de IRS in het algemeen een vaststellingsbrief afgeven waarin een LLC wordt erkend als vrijgesteld van belasting en als een entiteit zoals beschreven in Code Sec. 501 (c) (3) alleen als zowel de statuten van de LLC als de operationele overeenkomst elk het volgende bevatten:

(1) bepalingen die vereisen dat elk lid van de LLC ofwel (i) een organisatie is zoals beschreven in Code Sec. 501(c)(3) en vrijgesteld van belasting op grond van Code Sec. 501(a), of (ii) een overheidseenheid beschreven in Code Sec. 170(c)(1) (of volledig eigendom van een dergelijke overheidseenheid);

(2) uitdrukkelijke liefdadigheidsdoeleinden en liefdadigheidsontbindingsbepalingen in overeenstemming met Reg. sec. 1.501(c)(3)-1(b)(1) en (4);

(3) de uitdrukkelijke nalevingsbepalingen van hoofdstuk 42 beschreven in Code Sec. 508(e)(1), als de LLC een particuliere stichting is; en

(4) een aanvaardbaar noodplan (zoals opschorting van zijn lidmaatschapsrechten totdat een lid zijn Code Sec. 501(c)(3)-status herwint) in het geval dat een of meer leden ophouden Code Sec te zijn. 501(c)(3)-organisaties of gouvernementele eenheden (of volledig in eigendom zijnde instanties daarvan).

Op grond van sectie 3.03 van Kennisgeving 2021-56 moet de LLC verklaren dat alle bepalingen in zijn statuten en operationele overeenkomst in overeenstemming zijn met de toepasselijke LLC-wet van de staat en wettelijk afdwingbaar zijn. Bovendien bepaalt sectie 3.04 van Kennisgeving 2021-56 dat, als een LLC wordt opgericht op grond van een LLC-wet van de staat die de toevoeging van bepalingen aan de statuten verbiedt, andere dan bepaalde specifieke bepalingen die vereist zijn door de LLC-wet van de staat, de vereisten van sectie 3.02 van Kennisgeving 2021-56 wordt geacht te zijn voldaan als de operationele overeenkomst van de LLC de bepalingen bevat die zijn uiteengezet in sectie 3.02 en als de statuten en de operationele overeenkomst geen inconsistente bepalingen bevatten.

In sectie 4 van Notice 2021-56 vraagt de IRS om openbare opmerkingen over deze normen en om specifieke kwesties met betrekking tot de belastingvrije status voor LLC's om de IRS te helpen bepalen of aanvullende richtlijnen nodig zijn met betrekking tot de normen waaraan een LLC moet voldoen om vrijgesteld zijn van belasting vanwege de beschrijving in Code Sec. 501(c).

Belastingachtergrond van bedrijfseigenaar Ondersteunde oplegging van fraudeboete

Het Ninth Circuit bevestigde het opleggen van een fraudestraf door de belastingrechter op grond van Code Sec. 6663 op een belastingbetaler die gedurende meerdere jaren te weinig inkomsten heeft opgegeven, geen adequate gegevens heeft verstrekt om de cijfers op zijn belastingaangifte te onderbouwen, constructieve dividendinkomsten verborgen hield en niet meewerkte aan het onderzoek van een IRS-agent. Daarnaast oordeelde de rechtbank dat de achtergrond van de belastingplichtige als opsteller van belastingaangiften en zijn gespecialiseerde kennis en ervaring op het gebied van vennootschaps- en bedrijfsbelastingen nog sterker indirect bewijs van fraude leverden. Chico v. Comm'r, 2021 PTC 326 (9e Cir. 2021).

Achtergrond

Raymond Chico werkte ongeveer 20 jaar als landmeter. Toen het buitenwerk licht was, begon hij met het voorbereiden van belastingaangiften voor verschillende van zijn kennissen. Uiteindelijk richtte Chico Ray's Tax Service op als een nevenactiviteit. De IRS gaf hem een belastingidentificatienummer van de voorbereiding en hij was van 2003 tot 2016 geregistreerd bij de California Tax Education Counsel (CTEC) om belastingaangiften op te stellen en in te dienen. Zijn cursussen voor permanente educatie in federale inkomstenbelasting omvatten cursussen in de voorbereiding van zakelijke aangiften. Op zijn drukste tijd verzorgde Chico zo'n 73 belastingaangiften per jaar; in de lopende jaren verzorgde hij circa 40 aangiften per jaar.

In 2007 werd bij Chico kanker vastgesteld en begon hij met chemotherapiebehandelingen. Vanwege de ernstige bijwerkingen moest hij stoppen als landmeter. Om de bijwerkingen te verlichten begon hij marihuana-sigaretten te gebruiken. Toen zijn kanker eenmaal in remissie was, werd hij ondernemer. Van 2010 tot en met 2012 heeft hij verschillende zakelijke activiteiten ontplooid: (1) verhuur van delen van de echtelijke woning van hem en zijn vrouw aan derden; (2) Doobtubes, die marihuana-sigarettencontainers op de markt bracht en verkocht; (3) Lakewood Patient Resource Center Inc., een marihuanaapotheek; en (4) de bovengenoemde Ray's Tax Services. Chico heeft de gezamenlijke formulieren 1040 van hem en zijn vrouw opgesteld. Twee schema's C met betrekking tot Doobtubes en Ray's belastingdienst waren aan elk jaarformulier 1040 gehecht, evenals een schema E, aanvullend inkomen en verlies, met betrekking tot de huurinkomsten van Chicos.

De IRS selecteerde de 2010-2012 Forms 1040 van Chicos voor onderzoek. Belastingagent Ryan Scott begon zijn controle door een informatiedocumentverzoek (IDR) uit te vaardigen aan de Chicos en hun toenmalige advocaat, Jerome Hanley. De IDR zocht kopieën van belastingdocumenten, rekeninginformatie van banken en andere financiële instellingen, en documenten met betrekking tot alle bedrijven van Chico. Hoewel Chico enkele documenten aan Hanley heeft verstrekt, heeft Scott nooit een reactie op de IDR ontvangen. Na onderzoek van de informatie die hij had, ontdekte Scott dat de Chicos 13 bankrekeningen hadden. Nadat hij de banken had gedagvaard, reconstrueerde Scott het inkomen van de Chicos met behulp van de bankdepositomethode. Scott stuurde vervolgens een dagvaarding naar Hanley en de Chicos voor aanvullende gegevens en informatie. Geen van de gevraagde informatie werd verstrekt. Nadat aanvullende verzoeken voor een ontmoeting met de Chicos geen reactie hadden uitgelokt, begon de regering een dagvaardingsactie bij een districtsrechtbank. De Chicos kwamen toen overeen om Scott te ontmoeten. Tijdens deze bijeenkomst beantwoordden de Chicos enkele vragen van Scott, maar weigerden andere te beantwoorden, daarbij een beroep doend op hun rechten op het vijfde amendement.

In een kennisgeving van tekortkoming heeft de IRS vastgesteld dat de Chicos te weinig inkomsten hadden gerapporteerd met betrekking tot (1) huurinkomsten ontvangen uit de verhuur van delen van hun echtelijke woning, (2) de bruto-inkomsten van Doobtubes en (3) dividenden en passthrough-inkomsten van Lakewood. Scott bepaalde ook dat de Chicos geen recht hadden op inhoudingen op de bedragen die werden geclaimd met betrekking tot de huur van delen van hun echtelijke woning en Doobtubes. De IRS beweerde ook dat Chico aansprakelijk was voor de fraudestraf onder Code Sec. 6663. Onder code sec. 6663(a), als een deel van een onderbetaling van belasting die op een aangifte moet worden vermeld, te wijten is aan fraude, is er een bijtelling van 75 procent van het deel van de onderbetaling dat te wijten is aan fraude. Om fraude vast te stellen, moet de IRS voor elk jaar bewijzen dat: (1) er sprake is van te weinig belasting, en (2) de belastingbetaler frauduleuze bedoelingen had, dat wil zeggen dat de belastingbetaler van plan was belastingen te ontduiken waarvan bekend is dat ze verschuldigd zijn door gedrag dat bedoeld is om te verbergen , misleiden of anderszins de inning van belastingen verhinderen. Frauduleuze bedoelingen kunnen worden vastgesteld aan de hand van indirect bewijs of "fraudebadges", waaronder het consequent te laag opgeven van inkomsten, ontoereikende administratie, het niet indienen van belastingaangiften, onwaarschijnlijke of inconsistente verklaringen voor gedrag, het verzwijgen van inkomsten of activa en het niet samenwerken met Belastingdienst.

Analyse

De Chicos brachten hun zaak naar de Belastingdienst. In Chico v. Comm'r, TC Memo. 2019-125 bevestigde de Belastingdienst de meeste tekortkomingen en de boetes voor fraude. De rechtbank vond dat de IRS gerechtvaardigd was in het reconstrueren van de inkomsten van Doobtubes via de bankdepositomethode, aangezien Chico niet reageerde op Scott's verzoek om informatie. Chico getuigde dat hij adequate boeken en bescheiden bijhield met behulp van QuickBooks, maar hij heeft dergelijke documenten nooit aan de IRS of de belastingrechtbank voorgelegd. Tijdens het proces beweerde Chico dat Scott's analyse van bankdeposito's geen rekening hield met een erfenis van $ 353.000 die hij onmiddellijk vóór de betrokken jaren had ontvangen. Chico beweerde dat delen van deze erfenis periodiek werden overgemaakt van de Charles Schwab-rekening van het paar naar hun bankrekeningen. De rechtbank oordeelde echter dat Scott deze overdrachten correct had geclassificeerd als tegoeden voor niet-belastbare instroomtransacties en ze had uitgesloten van het belastbare inkomen van Chicos.

De rechtbank verwierp ook de door Doobtubes geclaimde kosten van verkochte goederen voor 2011 en 2012 omdat Chico geen informatie had verstrekt over de begin- en eindvoorraden van het bedrijf voor beide jaren. De belastingrechtbank oordeelde ook dat Chico in 2011 en 2012 constructieve dividenden van Lakewood ontving in de vorm van directe geldoverdrachten en betalingen van Chico's persoonlijke uitgaven. De rechtbank merkte op dat Scott Chico's belang in Lakewood ontdekte tijdens het uitvoeren van zijn analyse van bankdeposito's en dat de Chicos niet reageerden op Scott's verzoeken om informatie over Lakewood of op zijn verzoeken om belastingaangiften namens het bedrijf in te dienen. De belastingrechter was het eens met de vaststelling van de IRS dat de Chicos hun huurinkomsten voor 2010-2012 te laag hadden gerapporteerd. De rechtbank oordeelde dat de Chicos niet reageerden op het verzoek van Scott om informatie of anderszins om mee te werken aan zijn onderzoek. Hoewel Chico getuigde dat het verschil tussen de door Chicos gerapporteerde inkomsten en de vaststelling van de IRS te wijten was aan de betalingen van de huurders voor gedeelde nutsvoorzieningen, hebben ze geen bewijs geleverd om de bedragen van dergelijke gedeelde kosten te staven of om aan te tonen of de huurovereenkomsten of exclusief nutsvoorzieningen in de overeengekomen huurbedragen.

Bij het handhaven van de fraudeboete oordeelde de Belastingdienst dat de frauduleuze bedoelingen van Chico konden worden afgeleid uit de fraudebadges die in deze zaak aanwezig waren. De rechtbank merkte op dat de Chicos hun inkomen gedurende de drie betrokken jaren consequent en aanzienlijk hebben onderschat door hun bruto-inkomsten met meer dan $ 180.000 te onderschatten. De rechtbank oordeelde dat de gegevens van de Chicos ontoereikend waren en dat Chico de vennootschapsbelastingaangifte voor Lakewood niet had ingediend, ondanks dat hij voor 50 procent eigenaar en financieel directeur was. De rechtbank redeneerde dat, hoewel Chico een deel van zijn dividendinkomsten van Lakewood rapporteerde, hij dit op een zodanige manier deed dat hij de ware aard en bron van de dividenden niet openbaarde, terwijl hij aanzienlijke bedragen aan constructieve dividenden achterwege liet. Verder vond de rechtbank dat de Chicos niet meewerkten tijdens het onderzoek van Scott, omdat ze geen documentatie verstrekten of vragen beantwoordden totdat de IRS een dagvaardingshandhavingsactie begon. De rechtbank merkte ook op dat Chico een belastingprofessional was die bekend was met procedures voor bedrijfsaangifte. De rechtbank zei dat Chico's zakelijke ervaring en kennis van de belastingwetten indirect bewijs vormden dat hij op de hoogte was van zijn belastingaangifteverplichtingen en dat hij door consequent te weinig inkomsten te rapporteren, dit met frauduleuze bedoelingen deed. De Chicos gingen in beroep tegen het opleggen van een fraudestraf door de belastingrechter bij het Ninth Circuit.

Het Ninth Circuit bevestigde de belastingrechter en oordeelde dat het niet duidelijk een fout had gemaakt bij het vaststellen van fraude. Volgens het Ninth Circuit ondersteunde het record de bevindingen van de belastingrechter dat de Chicos: (1) hun inkomen over een periode van drie jaar met meer dan $ 275.000 hadden onderschat; (2) produceerde geen adequate gegevens om de bedragen vermeld op hun belastingaangiften te staven; (3) verzuimde belastingaangiften in te dienen voor Lakewood, zelfs niet nadat Scott hierom had gevraagd; (4) hun ondergerapporteerde inkomsten op ongeloofwaardige wijze hebben toegeschreven aan niet-belastbare investeringen uit een erfenis, terwijl Scott de meerderheid van dergelijke overdrachten nauwkeurig als niet-belastbaar bestempelde; (5) verborgen inkomsten ontvangen van Lakewood door geen constructieve dividenden te rapporteren; en (6) heeft niet meegewerkt aan het onderzoek van Scott door zijn vroege verzoeken om interviews te negeren en hun advocaat de schuld te geven van het niet overleggen van adequate dossiers. Het Ninth Circuit merkte op dat de Belastingdienst deze fraudesignalen ook in aanmerking nam in de context van Chico's gespecialiseerde kennis en ervaring op het gebied van vennootschaps- en bedrijfsbelastingen als belastingvoorbereider zelf om nog sterker indirect bewijs van fraude te vinden. Volgens het Negende Circuit was er geen duidelijke fout in de bevinding van de belastingrechter dat het totale gewicht van deze badges duidelijk en overtuigend bewijs leverde van de specifieke bedoeling van de Chicos om een bekende belasting te ontwijken.

Socialezekerheidsadministratie kondigt een COLA van 5,9 procent aan

De Social Security Administration heeft aangekondigd dat de socialezekerheidsuitkeringen en aanvullende inkomensvoorzieningen (SSI) voor ongeveer 70 miljoen Amerikanen in 2022 met 5,9 procent zullen toenemen. Het bedrag aan inkomsten dat onderworpen is aan socialezekerheidsbelasting zal in 2022 $ 147.000 zijn. Sociale zekerheid 2022 Factsheet.

Op 13 oktober heeft de Social Security Administration (SSA) een persbericht uitgegeven waarin wordt aangekondigd dat in januari 2022 een aanpassing van de kosten van levensonderhoud (COLA) van 5,9 procent van kracht wordt met betrekking tot uitkeringen die worden betaald aan meer dan 64 miljoen begunstigden van de sociale zekerheid . Verhoogde betalingen aan ongeveer 8 miljoen begunstigden van aanvullende zekerheidsinkomsten (SSI) beginnen op 30 december 2021. De socialezekerheidswet koppelt de jaarlijkse COLA aan de stijging van de consumentenprijsindex zoals bepaald door het Bureau of Labor Statistics van het Department of Labor.

Het programma voor ouderdoms-, overlevings- en arbeidsongeschiktheidsverzekeringen (OASDI) van de sociale zekerheid beperkt het bedrag aan inkomsten dat voor een bepaald jaar moet worden belast. Dezelfde jaarlimiet geldt ook wanneer die inkomsten worden gebruikt in een uitkeringsberekening. Deze grens verandert elk jaar met veranderingen in de landelijke gemiddelde loonindex. Deze jaargrens wordt de premie- en uitkeringsgrondslag genoemd.

De SSA heeft aangekondigd dat voor 2022 het maximale bedrag van het inkomen van een persoon dat onderworpen is aan socialezekerheidsbelasting $ 147.000 is. Het OASDI-belastingtarief voor loon betaald in 2022 is wettelijk vastgesteld op 6,2 procent voor zowel werknemers als werkgevers. Dus een persoon met een loon gelijk aan of groter dan $ 147.000 zal $ 9.114 bijdragen aan het OASDI-programma in 2022, en zijn of haar werkgever zal hetzelfde bedrag bijdragen. Het OASDI-belastingtarief voor inkomsten uit eigen bedrijf in 2022 is 12,4 procent.

Schuldenaar moet belastingteruggave betalen onder bijna voltooid faillissementsplan

Een faillissementsrechtbank oordeelde dat een schuldenaar op grond van zijn Chapter 13 faillissementsplan verplicht was de helft van zijn belastingaangifte terug te betalen, gelijk aan $ 1.518, aan de curator, ook al stond in een planverkortingsbepaling dat het plan volledig zou zijn wanneer concurrente schuldeisers er een zouden ontvangen procent van hun vorderingen en er moest nog slechts $ 108 worden betaald voordat aan die vereiste was voldaan. De rechtbank verwierp het argument van de schuldenaar dat hij zijn teruggave zou mogen behouden en de $ 108 aan de trustee moest betalen, redenerend dat het plan nog steeds van kracht was en dat de planverkortingsbepaling niet in strijd was met de bepaling die de betaling van belastingteruggave aan de vertrouwenspersoon. In Harrington, 2021 PTC 312 (Bankr. ED Wis. 2021).

Cedric Harrington was bijna klaar met zijn Chapter 13 faillissementsplan. Sectie 1 (B) van het plan vereiste dat Harrington de helft van alle netto federale en staatsinkomstenbelastingteruggaven die tijdens de looptijd van het plan werden ontvangen, aan de trustee moest overdragen. Sectie 2 van het plan identificeerde de looptijd van het plan als 60 maanden. Volgens het plan moest Harrington tweewekelijks $ 268 aan de trustee betalen. Sectie 10 van het plan, dat het mogelijk maakte om speciale bepalingen op te nemen die tegenstrijdige bepalingen in de voorgaande secties van het plan terzijde schuiven, bevatte echter een "planverkorting"-bepaling die stelde dat (1) algemene ongedekte niet-voorrangsvorderingen gerechtigd waren om "niet minder dan" één procent van hun respectieve totale vorderingen te worden betaald, en (2) het plan zou voltooid zijn zodra concurrente schuldeisers één procent van hun vorderingen hebben ontvangen. Toen hij faillissement aanvroeg, gebruikte Harrington een modelplanformulier dat een standaardbepaling bevatte die hem in staat stelde te kiezen of hij zijn belastingteruggaven wilde behouden of de helft van de tijdens het plan ontvangen teruggaven aan de curator wilde afstaan. Harrington koos voor het laatste.

De curator diende een motie in om Harrington's Chapter 13-zaak te seponeren op basis van Harrington's verzuim om planbetalingen te doen - met name zijn verzuim om de helft van zijn belastingteruggave voor het belastingjaar 2020 aan het plan te betalen. Harrington voerde aan dat, omdat hij slechts $ 108 hoefde te betalen aan het plan voor de concurrente schuldeisers om een uitkering van één procent te ontvangen, en de helft van zijn belastingteruggave in 2020 $ 1.581 was, het plan op zijn eigen voorwaarden zou zijn vanaf de datum waarop hij betaalde $ 108. Daarom zou het volgens Harrington tijdverspilling zijn om de restitutie alleen te betalen om zijn belastingteruggave, minus de $ 108, aan hem terug te krijgen. De curator antwoordde dat indiening van de belastingteruggave een verplichte termijn van het plan was en een aanvulling was op het aan concurrente schuldeisers verschuldigde percentage. De curator verwees naar twee eerdere uitspraken waarin de rechtbank in het voordeel van de curator besliste over een bezwaar tegen betaling van laattijdige belastingteruggaven: In re Win, zaak nr. 16-31085 (mondelinge uitspraak op 8 september 2020 ); en In re Nasino, zaak nr. 16-30555 (mondelinge uitspraak op 11 augustus 2020). In beide gevallen bevatte het bevestigde hoofdstuk 13-plan van de debiteur de vereiste dat de debiteur de helft van alle belastingteruggaven die tijdens de looptijd van het plan werden ontvangen, zou betalen, evenals dezelfde "verkortende" taal van het plan die in deze zaak aan de orde was.

In In re Win was de curator ertoe overgegaan de zaak van de schuldenaar af te wijzen op grond van het feit dat hij de curator de helft van zijn belastingteruggaven in 2019 niet had betaald. De schuldenaar antwoordde dat hij dit niet hoefde te doen omdat het plan na 36 maanden was voltooid vanwege de taal die het plan verkortte - hoewel de schuldenaar nog steeds planbetalingen deed aan de curator om te betalen in (late) helft van zijn 2016 , 2017 en 2018 belastingteruggaven. De rechtbank verwierp het argument van de schuldenaar en eiste dat de schuldenaar de helft van zijn belastingteruggave over 2019 aan de curator zou betalen voor uitdeling aan schuldeisers, omdat de schuldenaar zijn plan nog niet had voltooid. De rechtbank baseerde zich mede op haar participatie in In re Nasino. In dat geval had de schuldenaar bezwaar gemaakt tegen het eindrapport en de rekening van de curator, met het argument dat de curator een fout had gemaakt door een deel van de belastingteruggaven van 2019 van de schuldenaar te gebruiken om meer dan één procent dividend uit te keren aan concurrente schuldeisers (ongeveer 22 procent) omdat, volgens de bijzondere bepalingen had het plan voltooid moeten zijn zodra de grens van 36 maanden was bereikt en de algemene concurrente schuldeisers één procent op hun vorderingen hadden betaald. De schuldenaar vroeg de rechtbank om de curator te gelasten de extra 21 procent die aan algemene concurrente schuldeisers was betaald, terug te betalen. De trustee antwoordde dat niets in de bijzondere bepaling van het plan uitdrukkelijk in tegenspraak was met de eis om de trustee de helft van alle ontvangen netto belastingteruggaven tijdens de looptijd van het plan te betalen. De rechtbank erkende dat de bepaling met betrekking tot belastingteruggave en de bepaling over de verkorting van het plan mogelijk met elkaar in strijd waren en redeneerde dat elke dubbelzinnigheid zou moeten worden opgelost tegen de schuldenaar als opsteller van het plan. De rechtbank stelde de curator daarom in het gelijk en wees het verzoek van de schuldenaar af.

In het geval van Harrington oordeelde de faillissementsrechtbank dat de lezing van het plan door de curator de juiste was. De rechtbank redeneerde dat, aangezien Harrington nog $ 108 aan het plan moest betalen voordat de concurrente schuldeisers één procent van hun vorderingen zouden ontvangen, het plan daarom nog niet compleet was. Daarom vielen de belastingteruggaven van Harrington voor 2020 binnen de reikwijdte van sectie 1 (B) van het plan, aangezien belastingteruggaven werden ontvangen "tijdens de looptijd van het plan". De rechtbank merkte verder op dat het plan een uitkering aan concurrente schuldeisers van "niet minder dan" één procent vereiste. Naar het oordeel van de rechtbank legde het "niet minder"-vereiste een vloer op in plaats van een plafond, en daarom was de planverkortingsbepaling niet in strijd met de bepaling die de betaling van belastingteruggave aan de curator eist. De rechtbank volgde de benadering van In re Win en verwierp het verzoek van de curator tot verwerping, op voorwaarde dat Harrington zich zou houden aan de plantermijn die hem vereiste om de helft van zijn belastingteruggave voor 2020 aan de curator af te dragen.